Nagy Imre: Anjoukori okmánytár. Codex diplomaticus Hungaricus Andegavensis. IV. (1340–1346) (Budapest, 1884.)

18. 1340. máj. 10. A boszniai káptalan előtt Neunai László özvegye, unokái Gr arai András jiai, és szolgája Besenyő Imre részére négy Baranya vármegyei faluról szóló adományát megerősíti. Kos capitulum ecclesie Boznensis . . significamus.. quod nobilis domina Jolentb vocata relicta . . comitis Ladizlai de Newna ab una parte, item Nicolaus et Paulus filii magistri Andree filii quondam Stephani bani de Gara ex altéra, tercia verő ex parte comes Emericus dictus Besenew filius scilicet Petri de Zent-Iuan, ad nostram . . accedentes presenciam, eadem Jolentb dixit . . quod ipsa quasdam duas villás suas denuo ordine iudiciario tempore et mediantibus privilegialibus literis magniíici viri comitis Pauli iudicis curie domini regis acquisitas, Dersfalva et Fenekfalva vocatas, in comitatu Barana existentes inter fluvium. Drawa et Karasu sitas et limitatas, ad possessionem videlicet Ebres pertinentes, visis quippe et circunispectis fidelibus serviciis et meritoriis prefati comitis Emerici filii Petri quibus a primo evo sue puericie ipsi magistro Andree de Gara genero suo multipliciter studuisset complacere et indefesse, cum effusione scilicet sanguinis sui, et post mortem prefati magistri Andree generi sui predictis Nicolao et Paulo filiis eiusdem tamquam dominis suis naturalibus in ipsorum orpbanitate remanentibus et existentibus in diversis ipsorum negociis et serviciis minimé sibiraet pepercisset, nec fortunis casibus suam personam preponere retraxisset, nec eciam bona sua universa in iuventute sua acquisita pro predictis Nicolao et Paulo filiis memorati magistri Andree domini sui expendere et exponere recusasset, que scilicet bona et res in quantitate ad valorem quinquaginta marcarum ad omnc minus expendere ipsüm comitem Emericum rescivisset et cognovisset; idcirco ob recompensacionem tantorum serviciorum simul et tantarum expensarum, licet plura mereretur, nolens surda aure ista huiusmodi bona et fidelia servicia prefato magistro Andree genero suo impensa pertransire, nec eciam anima eiusdem magistri Andree generi sui bis pretermissis colledatur vei offendatur, quantum ad presens ipsas