Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi IX. Vol. 7. (Budae, 1842.)

gem vel in mmimo offenderit, veletiamde hoc quandocunque non iuste ditrammatus fuerit, quilibet infimae coditionis lixa, a Curia missus, eum licet satellitibus suis stipatum, solus comprehendit, in vinculis ponit, ad diuersa tormentorum genera trahit.

a L. I. cap. XXXI. Floruit circa annum Christi 1150. IV. Amplitudo Status eminentioris. Amplitudinem emirtentiorern Hungariae geographicam per Pannoniam vtramque, ac Daciam vltra siluanam diffusae, cumlimitibus regni sub Zoltano, e Belae. regis Notarii; sub Toxo, e Constantini Porphyrogenetae testimoniis, iam dedimus: V. tomi VIII. vol. II. Codicis Diplomatici. Arctati quidem illi aduersitate temporum fuerunt, astnon diminuti: Austriam — a monte Commageno vsque Altenburgum Geysa retinuit, vt Aloldus in notulis ad an. 972. testatur: „Interim (Geysa Dux.) Osterricham a Maioribus suis ex maxima parte occupatam non dimisit, sed constanter retinuit." Inuasione Conradi Imperatoris sub S. Stephano Austria vsque fluuium Leita, ac Castrum Hornstein perdita, atque a Samuele Aba anno 1044. Ducibus Austriae transcripta, (Ditmarus ad an. 1044.), a Brecislao autem Morauiae Marchione confinia regnicis Morauam vsurpata ; Sirmiensis prouincia a Slauis insessa fuerant. Ast sub Andrea I. pace cum Henrico III. Imp. confecta Petronellam vsque quidquid est, restitutum, ad Morauam Brodi Hungaricum possessum, in partibus vero inferioribus a Radone Palatino mox limites inter Danubium ac Sauum redintegrati. V. Lit. ad an. 1057. Ex parte fluuii Morauae per S. Ladislaum verae metae recuperatae (V. Dipl. Ludouici de anno 1347.)