Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi IX. Vol. 3. (Budae, 1834.)

ad occasum vergit, ab ariine Arsia* ciuiLateque vsque fluuium Tilurum, Croatiae nomen sumsit; ad solis vero orientem spectans a fluuio Tiluro vsque Drinum a Serblis nomen mutuauit. Vrbes maritimae, quas inter praecipuae Spalatum (Salona euersa in vicinia illius exstructum) Iadra, Tragurium, harumque territotia cum adiacentibus insulis, nomen Dalmatiae constanter retinuerant; „Cettina (olim Tiluro) Chrobatia incipit, extenditurque — — ad Istriae vsque confinia, siue Albunum (Albonam) vrbem versus montana, aliquatenus etiam supra Istriae Thema excurrit, — etChlebna Serbliae regionem attingit", inquit Porphyrogeneta de adm. Imp, Cap. XXV. Tum Lucius: Dalmatiae partem orientalem Heraclium Serblis assignasse Porphyrogenitus Cap. XXXII. et XXV. ait; eiusque partem mediterraneam Serbliam nuncupatam, Maritimam vero in Zachlumorum terram, Paganiam siue JNarentanorum, Triburiam, Canalitaram et Diocletanam distributam scribit," 1. c. cap. XII. p. 70. Hic situs fuit Dalmatiae fortuna Chrobatis fauente. §. 43. Rege Colomanno Dalmaliam attigit Wilhelmus Tyriensis in expeditionis sacrae Historia (apud Bongarsium Tom. I. p. 660) sequentibus: „Comes Tolosanus et Episcopus Podiensis transcursa Lombardia, per eam regionem, quae Forum Iulii appellatur, iuxta Aquilejam transeuntes Istriam, inde tandem in Dalmatiam descenderant. Est autem Dalmatia longe patens regio inter Hungariam et Adriaticum mare sita, quatuor habens metropoles: Iazaram (laderam) et Salonam, quae alio nomine dicitur etiam Spaletum, Antibarim et Ragusam; populo ferocissimo