Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi IX. Vol. 3. (Budae, 1834.)

XLIX ct rapinis asuetissimo inhabitatam ; montibus et sjluis, magnis quoque fluminibus, pascuis etiam longe lateque diifusis occupata penitus; ita vt raram habeat agrorum culturam, locorum incolis in gregibus et armentis omnem viuendi habentibus fiduciam, exceptis paucis, qui in oris maritimis habitant, qui ab aliis et moribus et lingua dissimiles Latinum habent idioina; reliquis Sclauonico sermone vtentibus et habitu Barbarorum." Huc spectat etiam descriptio, quam Thomas Archi-Diaconus reliquit (Hist. Salon. cap. I.)„Dalmatiam ab Arsia FJuuio, quem Octauianus Augustus Italiae terminum, initiumque Dalmatiae esse voluit (PJinius lib. III. cap. XXVI.) Djrrachium vsque protendit. Nunc vero Dalmatia regio maritima est, iucipit aJjEpjro, vbi est Dyrrachium; et protenditur vsque sinum Quarnarium (Caruiurn) in cuius interioribus est oppidumStridonis, quod Dalinatiae Panoniaeque conlinium fuit." Lucius 1. c. p. 78. ait: „Oppida coluit clariora: llagusium, Tragurium, ladera, ArJium, V^eglia, Absarus; quibus subiacebant insulae paruae, Beneventum vsque frequentes; ex quibus vna est Veglia, et alia Arbe, et alia Obsara, alia rursus Vergada." §. 44. His limitibus Dalmatia fuit contenta, postquam a Kege Ludouico est reuindicata, prout litterae conuentionales testantur: „Communitas Venetorum renunciauit de facto — toti Dalmatiae, a medietate scilicet Quarnarii vsque ad confines Duracii omnibus Ciuitatiljus, terris, castris insulis, portubus et iuribus, quae liabuit et tenuit quoquomodo et specialiter Ciuitatibus Nonae, ladrae Scardonae, Sibinici, Tragurii, Spalati ct 4