Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi IX. Vol. 1. (Budae, 1833.)

rigore persequitur; sanctionumque eflicaciam prouincias obeundo procural. Quod Regum nemo, alterum quoque societatis ciuilis scopum, Regnicolarum yidelicet liumanitatem, ciuilisationem dicimus, excelso complexus animo , huius adminicula , principe loco Religionem, suo fouet praesidio ac exemplo ; commercio omnimodam, quaqua licuit, viam aperit; classem quoque marinam illius gratia molitur; industriam ciuium immunitatibus concessis, statutis coetuum firmatis, incitat; ingenia fortunarum honorisque muneribus prolicit; Academiam scientiarura, diu desideratam, Qainqueecclesiis fundat; soliura Budam transfert ; loca vacua, ac deserta colonis iraplet; egenos, sortisque ludibria, cum ipso Camerae suae dispendio , leuat ac solatur. Ipse — ne suis desit -— coronas, Neapolitanam, iure successionis sibi debitam

? cum expensis belli remiltit; Poloniae oblatara suscipere cunctatur; Bosniae, ac Siciliae aliis liberaliter confert. Ipse, pedissequam vtut nac^us fortunam , fidem obligatam temerare nescius, pacis inter exteros arbiter, Iimitum custos, iurium vindex strenuissimus. Ipse , cuius regimen annos supra quadragenos amplius , nullis motibus internis, rebelliones dicimus, contaminatum ; moderationis domi, fo-^ risqtie exemplar. Quia liomo fuit; quia seculo XIV. vixit ; quum Bussiam Rubram, Iuribus Hungariae obnoxiatn , Casimiro, Poloniae Regi , cessit; in raafrem, agnatosque nimio fertur studio; vires in Turcas, cum regnorum suorum periculo inualescentesj impendendas, in Bosniis schismaticis, aliisque heterodoxis impugnatis conterit; suminam