Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi VII. Vol. 5. (Budae, 1841.)

AD LECTOREM. Ad efingendam rerum Hungaricarum imaginem, quae gentis fuerint origines ac sedes primaeuae ? Quae migrationes? Quae regni auspicia ? Qui limites ? Quae item conseruandi eiusdem virtus ? Novisse pernecesse est. Attingamus singula quam paucissimis. Avitam et unanimem Chronicorum nostratium traditionem: coepta Noemitarum, in Asia superiori, diversas in regiones dispersione, Magog, filium Jafet, terram Evilatli, quae Persidis dicitur, petiisse, ac caeteros inter, H u n o r et M a g o r, illum Hunorum (Unorum), hunc Magororum (Magyarorum) protoplastes genuisse (Belae Regis Notarius cap. I. Simon de Keza L. I. Chronicon Thurotzii P. I. cap. 11.), extera quoque comprobant monumenta: V etustissimum Diospolitanum inter gentes boreales a Rhamse I-o ante Sesostrim victas, Vnniam etiam signat. Persepolitanum, sub Dario Hisdaspe, Armenis, Cappadocibus (olim Syriis) ac Sapardis (Plinii Sacis? Aramaeis) confines Ilunas collocat. Berosus prope montem Ararat Huniam figit. Constantinus Manasses, anno ante Christum 1036. Regem Aegypti Scsostrim, Ilunnis Assyriam (Syriam) donasse 1 *