Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi VII. Vol. 3. (Budae, 1835.)

Qui nec interpellatiis, vltro necessarias In typum sumtus liberaliter obtulit; Ne quid tamen de laudibus suis attingeretur, Singulari modestia vetuit. Hos Historiae Criticae Tomulos Maximiliani vitam complexos, Quibus vitam ipse munificentia sua dedit, In profundissimae Venerationis pignus D. D. D. ^ • , ci \ ,j * In gloriae liuius consortium pia liberalitate concurrerant prima etiam Ecclesiae Hungaricae Capitula: Strigoniense, Coloczense, Agriense, Quinqueecclesiense, Vesprimiense, totidem dedicationibus honorata. Partes reliquae, numero plurimae, impensis certe Vniuersitatis regiae Typographiae debentur. j. Neque subsidiarios suos intermisit collaudare, adsciticii inimicus meriti: „Saepius etiam, inquit, Kerchelichiano , Prayano , Schmitthiano, Wagnerianoque nomine paginae meae personant; quorum eruditis operibus, ac in lucem editis dipiomatibus, quoties vsus tulerat, vixi. — Si qui forte fuerint, qui me hoc pacto, merum compiJatorem dicendum arbitrentur; iuxta mecum sentient; tantum enim abest, vt hoc diffitear, vt nunquam dissimulauerim, cuius industria profecerim, ne merita fontes corona defraudarentur. Semper enim plagia delestatus , putidam eorum gloriam imitari nolui, quos pudet, vnde sua hauserint, indicare; ne gloriam inuentionis cum aliis cogantur communicare; deierareque malunt, vt ob-