Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi VII. Vol. 3. (Budae, 1835.)

est. Bonfinius, multis fabulis referlus, ad initia dunlaxat Wladislai II. Hungariae Ilistoriam adduxit; Istvanfius, illum sequutus, in Mathia II. desiit. Kazius nec vnius sec. XVII. Historiam absoluit. Praius erudilos Annales suos inFerdinando I. clausit. Non deerant quidem, qui Patriae Ilistoriam idiomate partim latino, partim Hungarico, vel etiam Germanico diligenter elucubrati fuerint; sed illi compendia tantum sectati plura legendi sitim non tam exstinxerant, quam accenderunt. Merila eiu$ adauget scientia: Ignorauit quidem Scriplor noster indefessus plura, quin et plurima, quae latebant; ast talia, quae patebant, consulere nec intermisit, nec neglexit. —Fontes, ac Diplomata praesertini sibi negata, tulit molestissime; hunc gentilium leporem et inertiam, cetera mitis, carpsit acerrime: „Adhuc locum, inquit, apud nos haec Mathiae Belii expostulatio habere videtur: Soli Hungari — nosmet ipsos amamus negligere; magno, si f a t e n d u m , q u o d r e s e s t, r e r u m H u n g ar i c a r u m , et melioris famae dispendio. Nam i n errorem inducimus exteros, quasi prisca hodieque barbarie atque tenebris obsita apud nos sint omni«; velimusque lubentes, obscuras ire per vmbras. Qui has vmbras improbo labore disipare conantur. nonnullorum adhuc conuiciis patent." Praef. Tom. ord. I. — Exlollit illa s u mmum et vnicum veritatis studium: „Ad spissum hoc multisque difficultatibus obseptum opus aggrediendutn et perficiendum vnicus amor patriae, nulla certe spes remunerationis futurae, me permouere potuit; quamuis non