Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi IV. Vol. 3. (Budae, 1829.)

aequitatis , vel diuinae voluntati sit oppositum, aut reduudet in iaeturam vel iniuriam innocentuna personarum. Quum igitur pontificalis dignitas deposcat oflicii, vt virtutuni splendoribus studeat illustrari, contemnendo vitia et amando virlutes , seu colendo iustitiam, et omnem mali speciem a se penitus x^elegando; vehementia doloris aHicimur, quando ecclesiarum praelatos de contrario diei notabiles persentimus. Sane mirantes accepimus et referimus conturbati , quod nonnulli episcopi et ecclesiarum praelati de reguo Hungariae aduevtere dedignantes , quod ipsi non solum inter quoslibet Christi fideles de regno ipso vnitatis et pacis conseruare vinculum, verum etiam discordes ad con cordiam toto posse reuocare tenentur, dissensiones et iurgia inclinato regno dampnabiliter seminant , et quod grauius est , inter carissimos in Christo ftlios nostros 13. Hungariae, et S. primogenitum eius, reges illustres , procurare odiosa scandala , et dispendiosa dissidia non formidant; ob-iuioni tradito, quod Redeintor noster Hysminus lesus Christus , iransiens de lioc mundo ad patrem, suis pacem dedit discipulis et reliquit; futuros Ecclesiarum pontifices per hoc clementer informans , vt sint ad i!Ia sine intermissione solliciti, per quae a Christi fidelibus pacis gaudia possint iugiter obtineri. Ad haec episcoporum et praelatorum ipsorum minus prouida , ne dicamus nimis inconsulta , voluntas ad illum prorupit excessum, quod ipsi praefatum B. regem, sicut ipse nobis exposuit per suum nuncium specialenr, contra se prouocare non metuunt, dum spreto iurainento fidelitatis, quod ab eis regia serenitas praefata pro regalibus, quae ab ipsa tenere noscuntur, exegit, ei tanquain suo