Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi IV. Vol. 1. (Budae, 1829.)

quaesiueriiiit; nec tamen propter raulta viaruru pericula poterant inuenire, vno eorum excepto sacerdote, nomine Otto. Qui tantum sub mercatoris nomine processit, qui in quodam regno paganorum quosdam de lingua iiia inuenit, per quos certus efliciebatur j ad quas partes manerent, sed illorum prouinciaiii non introiuit; Immo in Hungariam est reuersus pro fratribus pluribus assumendis, qui cuin ipso redeuntes fidem illis catliolicam praedicarent. Sed multis fractus laboribus jjost octauam reditus sui diern; quum omnem viam illos quaerendi exposuisset, migrauit ad Ckristum. Fratres ergo Praedicatores, infidelium Conuersionem desiderantesj quatuor fratres adquaerendam gentem praedictam iterato miserunt» Qui accepta fratrum suorum benedictione^ liabitu regulari in secularem mutato, barbis et capillis in modum paganorum nutritis per Bulgariam Assani, et per Romaniain cum du^atu et expensis Domini Belae, 11 u 11 c r eg i s H u n g a r i a e, vsque Constantinopolim peruenerunt* Ibi intrantes in mare per triginta dies venerunt in terram, quae vocatur S i c h i a, in ciuitatem, quae M atr ica nuncupatur. Quorum Dux et populi se Christianos dicunt, habentes litteras et sacerdotes graecos. Princeps centum dicitur haberevxores; omnes viri caput omnino radunt, et barbas nutriunt delibate j nobilibiis exceptis , qui in signura nobiiitatis super auriculam sinistrara j>aucos relinquunt capillos; cetera parte capitis tota rasa. Vbi propter societalis spem, quam exspeCtabant, 50. diebus moram feceriint. Deus autem dedit illis gratiam in conspectu dominae, quae super centum vxores regis maior erat^ ita , vt miiabili cos amplectcretur alfectu, in omnibus neces4 *