Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi IV. Vol. 1. (Budae, 1829.)

corpns suum sacrum infirmitate sepultum, miraculorum prodigiis crebris crebriter frequentatum , amplioribus suae diiectionis beneficiis visitans, contemtibili vlterius loco recondi noluit, sed pro laude sua de paupere pauperera , et egenain voluit de stercore suscitare. Post tam solemnem itaque , quae per Beatissimum Papam Gregorium IX. facta est canonisationem , inspirauit fidelium cordibus spiritus Dei , vt ossa cum Christo regnantis de sepulchro liumili leuata ad locum transferrent digniorem, tantaeque magis congruum sanctitati. Igitur die statuto ad indictam sancti corporis translationem faciendam conuenit Episcoporum, Principum , Nobilium, religiosorum , Clericorum, et vtriusque sexus populorum innumerabilium multitudo. Tunc efossa terra tumulo patefacto non secundum morem sepulchrorum foetor putredinis et abominatio corruptionis praecessit , sed odor puritatis et munditiae redoluit, aedificans et laetificans assistentes. Accedentes vero viri religiosi et deuoti huic ministerio deputati, ossa sacrosancta cum deuotione multa de terra sustulerunt, ea in arca plumbea collocantes, quae clausa Episcoporum sigillis et fideliter consignata anno domini MCCXXXVI. Aderant proinde gloriosissimus tunc quidem Fridericus Imperator cum suis Principibus, stipariis et militibus, ad honorem eius coronam ofFerens auream, in titulum regiae dignitatis. Henricus quoque Landgrauius Thuringorum Princeps illustris, vna cum fratre suo Conrado, et matre Domina Sophia, aliisque vtriusque sexus Nobilibus. Lectulum sepulchri Elisabeth, miraculis floridum ambiebant reuerenter, oblationibus condignis, et orationibus honorantes. Praeterea prae-