Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomus II. (Budae, 1829.)

Respiciens autem Dominus populum, quem ita diu flagellauerat, benigne consolatus est nos. Itaque primo quasi pro satisfactione tribulationis lanceam suam a nemine inuentam a tempore Apostolorum, pignus victoriae nobis contulit, deinde corda hominum adeo animauit, vt illis, quibus aegritudo, vel fames ambulandi vires negauerat, arma sumendi, et viriliter contra hostes dimicandi virtutem infunderet. Denique cum triuinphantibus hostibus, farne et taedio deficeret exercitus Antiochiae , et maxime propter discordias Principum, in Syriam profecti, Varram et Marram Vrbes Saracenorurn expugnauimus, et castella regionis obtinuimus. Cum ibi rnoram facere disposuissemus, tanta fames in exercitu fuit, vt corpora Saracenorum iam foetentium, a populo christiano ibi comesta sint. Deinde cum interioraLysaniae ingrederemur, largissimam, et misericordem et victoriosissimam manum omnipotentis Dei Patris nobiscum habuimus. Elenim ciues et rastellani regionis, per quam procedebamus , ad nos cuiu multis donariis legationes praernittebant, parati seruire nobis, et oppida sese dedere. Sed quia exercitus noster non rnultus erat, et in Ierusalem vnaniter venire festinabat; acccptis securitatibus, tributarias eas fecimus: quippe quod de multis ciuitatibus in vna de illis, quae ex minimis est, plures homines liaberentur, quam in nostro exercitu essent. Cumque auditum esset Antiochiae et Rhoes, quia manus Domini nobiscuin esset, plures de exercitu , qui ibi manserant, consecuti sunt nos apud Tyrum. llinc itaque Deo cooperante vsque ad Hierusalem peruenimus. Cumque in obsidione multum exer-