Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi X. Vol. 8. (Budae, 1843.)

Secundi ordinis milites fuerant libertate, ac terris haereditariis, non etiam nobililate donati: orti hi sunt e captiuis armatis, quorum alios ad se pertinentes, Protorex Stephanus , suique successores, e peculio suo regali, alios vero aere suo redemtos, e possessionibus ad Castra regia perlinentibus terris, ac libertate condonarunt: „Quia Hungari noui Christiani graue habebant onus fidei eo, quod desuescere de spoliis ipsos oportebal, graues labores et onera suis captiuis imponebant, quod displicens Praelatis Apostolico super hoc locuti sunt; audiens vero Apostolicus clamorem praelatorum, dixit: Captiuos per regem redemtos eidem tantummodo possidere committo. Propter quod Protorex omnes redemit, quos potuit, ab Hungaris inuenire, praeter illos, quos regni Nobiles Ecclesiis dimiserant possidere. Ex quibus quidem ordinauit seruire suis castris obsequio leuiori.

u Simon de Keza 1. c. p. 90—91. Taliter enati sunt 1). milites liberi, vulgo Jobbagiones Sancti regis, reginae, ac filii regis • sub vixillo regis pera^que militantes: „Vil!ani de Sob dixerunt se Jobbagiones esse a generalione, qui scilicet liberi S. Regis dicuntur, et semper hoc asseruerant, se alias etiam iustificalos esse." Reg. Varad.§. 146. „Villani de Leginer similiter dixerunt, se esse filios Jobbagionum S. regis, et hoc et Prestaldus eorum perhibuit." Ibid. §. 360. „Cum Woiuoda, Comes de Doboka, peruideret exercitum suum , quidam ex Jobbagionibus eiusdem castri nomine Hereust, stetit in ordignitate Domini minus turpis esse videatur seruitus;" ait L. Tubero comment. lib. IX.