Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomus. I. (Budae, 1829.)

tiam haberet. Verum ne nunc quidem latere nos potuit, quosdam ex Iudicibus praeeepta nostra minus recte intellexisse, et in causa fuisse, vt subditi nostri iussionibus nostris diffiderent, et ad cultum religionis illius, quam maxime probabant, cunctantius accederent. Igitur , vt omnis in posterum suspicio , metus , et ambiguitas adimatur , hoc edicturn proponi statuimus, quo cuncti intelligant, iis, qui hanc sectam, et religionem sequi voJunt, ex liac induIgentiaMaiestatis nostrae licere , prout cuique libitum, atque aceeptum fuerit, ad eam religionem, cui ex more seruire constituit , colendam accedere. Sed et Dominica sua ipsis instaurare conceditur. Ceterum, vt indulgentia nostra prolixior appareat, illud etiam sancire voluimus; vt si quae domus, aut loca ad ius Christianorum anle hac pertinentia, ex iussione Diuorum parentum nostrorum ad ius fisci deuoluta sint, aut ab aliqua ciuitate occupata, aut eerte vendita , aut alicui dono data; cuncta ad pristinum ius , ac dominium Christianorum reuocentur,- vt hac etiam in re pietatem, ac prouidentiam nostram cuncti possint agnoscere. " Ex Eusebii Pampliili Historia Eecl. Lib. IX. cap. 40. Meminit liuius etiam Lactantius de mortibus Persec. his verbis: ,,Haec faeta sunt per Annum perpetem, cuiu tandem malis domitus, Deum coactus est confiteri, noui (loloris vrgentis per interualla exclaiuat, se restituturum Dei templum , satisque pro scelere facturum. Et iam deficiens edictum misit huiusmodi. " Tuin recitat illud iisdem fere verbis. Cap. 49. A. Ch. 513. Exemplum constitutionis Imperatoriim Constantini et Licinii, qua Christianis plena religionem suam profitendi , aedesque sacras reuindicandi, licentia conceditur. lam dudum quidem, cum animaduerteremus , non esse cohibendam religionis libertatem, sed