Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomus. I. (Budae, 1829.)

39. Caesares Galerius et Constantius, postquam anno 504. Diocletianus Nicodeiniae , et Herculiivs Mediolani se imperio abdicassent , titulo augustali sumto , orbeni Romanum vera diuisione in duas partes secueruut, vt quisque obtingentes sibi regiones diuisa gubernaret po­testate. Euseb. H. Ec. L. Vllf. cap. 13* Constantius Gal­liam, Hispaniam , et Britattniam retinuit. Ceteras Gale­rius obtinuit, ac lectis subin duobus Caesaribus, Seue­ro et Maximino dispertitus ita, vt priori Italiarn , Afri­eam, et Pannonias regendas tradiderit. Constaritio e vi­vis erepto , anno 307. noua sultsecuta diuisione, lllyri­cum , in quo Pannoniae, cum Tbracia sub Licinii erat potestate. Victor de Caes. n. 40. Maximinus Daza sa­crificia restaurauit, et ad ea Christianos compulit ; li­4 bcrtatem ab aliis Imperatoribus concessam denegans cir­ca initium Nouembris Anni 311. A Licinio victus Pali­nodiam cecinit. Eus. Hist. Eccl. L. IX. c. 9—'10. Luc­tant. de morte persecut. c. 36. A. Ch. 313. Mciximini Augusti ad Sabinum Praefectum Prae­torio pro libertate ecclesiae Christianae epistola. Iouius Maximinus Augustus Sabino. Et gra­uitati tuae, et cunctis mortalibus liotum esse, ar­bitror, qualiter Domini, ac parentes nostri, Dio­cletianus, et Maximianus, cum cunctos fere homi­nes relicto Deorum immortalium cultu, ad chri­stianorum sectam se applicuisse cernerent, recte, atque ordine constituerunt, vt quicunque a Deo­rum suorum religione descivissent, publica ani­maduersione, et supplicio ad eoriimdem cultum re­uocarentur ; ego vero cum in orientis provincias felicibus auspiciis primum venissem, comperissem­que quam plurimos homines, qui reipublicae usui esse possent, ob eam, quam dixi causam, a Iudi­cibus in certa relegari loca; singulis Iudicibus in mandatis dedi, ne quis eorum deinceps adversus Prouinciales atrociter saeuiret; sed vt potius blan-

Next

/
Thumbnails
Contents