Wenzel Gusztáv: Árpádkori új okmánytár. Codex diplomaticus Arpadianus continuatus. XII. (Pest, 1874.)

viam ; et inde cadit ad Borbuthpotoka nominatum ; et inferius procedens cadit ad fluuium Tarcha superius nominatum ; et per eundem fluuium Tarcha vádit superius ad septemtrionem per magnum spácium, et vádit ad locum qui vocatur Nodnyu in eodem fluuio Zebcheu; et ibidem sálit extra Zaraspotoka I et per eundem riuulum vádit ad orientem ; et inde vádit ad viam que appellatur harch; et per eandem viam iterum vádit ad septemtrionem ; et inde procedens vádit ad Sebes aquam, que wlgo appellatur Sebez , et procedens sálit ad montem qui vocatur Moglech; per quem directe transiens sálit ad Neriez, qui remanet in metis Magistri Georgij ad meridiem, vbi locus fűit nostre venacionis et nostrorum predecessorum, et eundem locum dedimus et contulimus Magistro Georgio filio Symonis dilecto et fideli nostro cum omnibus vtilitatibus et pertinencijs vniuersis ad eundem locum spectantibus, dantes ei plenam facultatem et liberam voluntatem villás locandi in eadem terra, siue pro uenacione sua conseruandi ob merita et fidelitates suorum seruieiorum, que nobis idem exhibuit alaeriter et indefesse in temporibus relatis oportunis ; et de Nerlez predicto loco procedens cadit in aquam que vocatur Rednik; et per eandem aquam versus septemtrionem vádit ad locum qui Medes wlgariter nuncupatur; et inde per modicum spácium vertens se ad orientem reuertitur ad septemtrionem et cadit in Tliopl; et per eandem Thopl aquam vádit ad meridiem ad primam metam Bystrapotoka superius prelibatam, et ibi mete terminantur supradictarum possessionum. Et ut nostre donacionis series robur obtineat perpetue firmitatis, nec vllo vnquam tempore valeat in irritum retractari, litteras nostras presentes eidem Magistro Georgio íilio Symonis nostro dilecto et fideli super premissadonacione concessimus, dupplicis sigilli nostri munimine roborando. Dátum per manus venerabilis patris Thome Episcopi Waciensis Aule nostre Cancellarij, dilecti et fidelis nostri, anno Domini M°CC° octuagesimo quinto, Regni autem nostri anno quartodecimo, sexto idus Januarij. (Eredetie bőrhártyán, fehér-zöld selyemzsinóron függő pecsét alatt, a Soovári Soos család levéltárában ; a másolasot vette néhai Kaprinay Károly.)