Wenzel Gusztáv: Árpádkori új okmánytár. Codex diplomaticus Arpadianus continuatus. VIII. 1261–1272. (Pest, 1870.)
cognati Andree dicti. ad nostram accedcntes presenciam nobis instantissime supplicarunt petendo a nobis, ut terram dicti Andree cognati ipsorum uoluntarie uendicioni exponentis eis dimitteremus comparandam secundum Regni nostri consuetudiuem approbatam, et voluntarie assumpserunt se de illa terra empticia, et pariter de terra ipsorum hereditaria, quam ibidem habere dinoscuntur, soluturos unciám auri nobis annuatim. Nos itaque peticionem eorundem Elie, Rynaldi et aliorum prefatorum attendentes fore iustam in hac parte, diétám terram Andree nominati iuxta consuetudinem Regni nostri sub debito uncie auri pretaxate, quod ijdem voluntarie tam de illa terra empticia, quam de terra ipsorum hereditaria nobis annuatim se soluturos assumpserunt, dictis Elie, Rynaldo ac alijs supradictis dimisimus comparandam, etcomparatam eisdem eorumque heredibus sub debito memorato pacifice possidendam. Et ne super empcione dicte terre per aliquem ualeant molestari, presentibus eisdem duximus confirmandam. Quam quidem terram terris eorum hereditarijs per Stephanum Comitem Castellanum de Scepus contiguari seu adiungi facientes, de terris Saxonum de Scepus et aliorum circumiacencium per metas distingui fecimus, que mete, prout in eiusdem Comitis Stephani litteris uidimus contineri, hoc ordine distinguntur: Prima meta incipit a prato Castri de Scepus separans terram eorundem a terra Saxonum, et tendit per lapidem acutum uersus orientem ad montem, vbi separatur via vna ad villám Comitis Johannis, et alia ad villám Sygra, et ibi est meta secunda; deinde uadit per médium durnuk uersus austrum vsque scissum lapidem, ibique est meta idem hpis; et abinde uadit ad pontem Tink, et ibi tenet metam cum villa Latina; abinde tendit directe ad supercilium montis uersus meridiem, ibique est meta; deiude uadit ad arborem tilye, sub qua est meta terrea; indc procedens uersus meridiem directe per uallem uadit ad vnam viam, iuxta quam sunt tres mete terree; deinde incipiendo tendit ad arbores ad montem, ct deciinat iteruin ad predictas uias diuisas, ibique est meta terrea; abinde itaque incipiendo descendit de monte directe ad aquarn, et de aqua uadit ad fossatum, in quo quondam currebat dicta aqua; abinde iteruin ad pratum superius memoratum; et sic terminantur mete terree Elie, Rynaldi, et aliorum prefatorum.
