Wenzel Gusztáv: Árpádkori új okmánytár. Codex diplomaticus Arpadianus continuatus. III. 1261–1272. (Pest, 1862.)

« 37. IV. Orbán pápa más határozata ugyanazon ügyben. 1263. Urbánus Episcopus Servus Servorum Dei venerabili frairi . . . Arcbíepiscopo Strigoniensi salutem etc. De summis celorum Dominus terram sue nativitatis et passionis a.spiciens, dum per singulos dies in illa variis provocatur iniuriis, nec exurgit populus, quem ipseredemit, ad vindicaudum crucis obprobrium, ex eo percipue non immerito addi ad dolorem suorum vulnerum reputat, quod locus ille sanctissimus, in quo ipsum celi Ivegem virgo pucrpera genuit, continue vexationis lassatur angustiis et successivis dessidiis laceratur, nunc in illum Sarracenica furente sevitia; nuuc in eundem furoris immanitate Tartarici sexui vei etati parcere nescia seviente. Ad boc enim precipue filiorum lucis intentio tendere, circa id debent eorum assidue revolvi precordia, et sollieitudo versari, ut illius terre, quam in bcrcditatcm sibi Dei filius preelegit, abbominationes expiare conentur, et potenti manu resistere polluentibus ipsam filiis tenebrarum. Hec profecto dissimulari non debent, vei obtusis auribus preteriri, ne redemptor noster cuncta providens, falli nescius, ingratitudinis vitio redemptos laborare comperiens, ab eis faciem iratus avertat , eosque velut indignos paterna gratia derelinquat. Non sint igitur filii devotionis immemores, quod ipse Christus in terra illa in forma servi carnem nostre mortalitatis indutus, crucis non metuit subire tormentum, ut mortem nostram moriendo destrueret, et vitám resurgendo fidelibus repararet. Quesumus, diligenter attendant, qualiter illa miserabilis regio depressa iacet, diris angustiata flagellis, quodque in eam pestis Tartarica super ven it, cuius tanto potius nimirum futuri vicinique formidantar incursus, quanto gravius ille sevus et dampnabilis Tartarorum populus terram, quam sue subicit servituti, intolerabilibus exactionibus opprimens, sic illius incolas torquet immaniter et affligit,