Carolus Wagner: Analecta Scepusii sacrii et profani. Pars II. (Viennae, 1774.)

öO ÍO gle&is fequioribus, medise astatis fcriptores colligerent: autographa deinde folicite eonquifiviíTe, aut fi haec reperíri minimé poffent, ad plurium apographorum fidem fua plerumque exegiffe: libros denique typis expreffos non alios fere fub praslum revocaíTe, quam quorum vei editio rarior, vei exemplaria fugientia eíTent ; apud me contra evenire : quippe qui & recentiores fcriptores, & non paucos ex uno, aut aítero apographo exfcriptos, atque aliquos etiam impreíTos, neque adeo infrequentes huc inferre nullus dubitaverim. Sed quisquis demum fuerit, qui cenfuram exercere volet, meminerit inprimis oportet, me ipfa monumentorum inopia, ut dixi, fatis tutum videri, neque apte exigi poíTe vetuíliores fcriptores, cum. non fuppetunt; quando & Ionginqui a fonté rivi bibuntur, fitque fepe ut non minus illimes defluant, quam ipfa fcaturigo : apographorum deinde fidem ita fecutum fuiiTe , ut quemadmodum na&us fum, plerumque verba reddam, nifi cum plures idem repetunt, aut diífufa oratio admodum increfcit, tum enim, ne iterata crambe Le&orem offendat, aut prolixa narratio taedium provocet, quae funt ejusmodi, confulto refecuiffe, ut locis fuis indico. Codices demum impreffos in fubfidium revocafTe, non tam ut Pars haec prlorem mole aequet, quam ut nihil, quod ad illuílrandum Scepufium faciat, omifiiTe videar; cui tamen hae rationes non probabuníur, haud multum moror: mihi fatis fuerit operis mei defenfionem, fi qua egebit, innuiffe. Inter Authores porro non aetatis, qua vixerunt, fed temporum, quas quisque fcribere aggreíTus eít, ordinem teneo, ita ut pro fronté collocem eos , qui res ab noítra memória quam remotiffimasinliterasretulerunt,hos excipiant alii, at-