Katolikus Főgimnázium, Kolozsvár, 1901
— — 22 tonante mortales inimicitiae restinetae ? Quaenam Bovis istius Cherubici pro pupillis, viduis, orphanorum causa mugilibus tribu- nalia non cohorrescebant ? divini tribunalis imagine quis judi- cum non concussus ? quot calumniae, quot óra haereticorum illő pcrsonante obturata ? quod paiantes illő hortante Nicode- mi utroque in regno erecti? quod titubantes confirmati ? quot deliberantibus vigilatae noctes post subortum illő doctore verac Religionis rádium ? qui quaestorain specioso vocabulo veras in- stituere rapinas, et qui alibi ne sancti quidem (liceat sic fari) hi- Deorum sibi sumerent imperium. Ad hős, quod verba enervia ssent, comprimendos, Caesaris implorabat numen; de violentisi porro pauperumve novis Dionysiis ac Mezentiis, moris habebat dicere: in inferno, ubicunque exquisitiora conspexeris supplicia, nobilem conjicito : Transylvaniam esse theatrum, in cujus fron- tispicio inscribendum : Sic et Pater meus coelestis faciet vobis! Ut illata templis, sacerdotiis. asceteriis sacrilega manu damna, aequa divinae justitiae statera repensa aliquando conspiciant.Quid? quod in infinitam illám protelationem juris pauperibus dicundi, ex ejus aetatis vitio : olim, inquiebat, cum in mundum scribendi mos inc travit, nudabantur arbores, et in phyliris scribebatur; tűm animalia decoriabantur factaque pergamena: hinc monastica scriptura e nunc ubi delndusiis inventa est charta, denudantur miseri homi- nes.Quamdiu charta érit, secretarii, advocati, deputati, erunt concilia, erunt judicia, erunt processus ; et vacante oppressaque justitia, in omnibus proclamabitur processus vester: Reus gehenna ignis! Ob egregia haec decora, Georgio Banffio Caesaris in Ti-an- sylvania vicario gubernatori, opibus, aucloritate, potentia Claris! simo, tametsi a sacris nostris alieno, longe aestimatissimus erat quod augustae etiam aulae perspectam non ignoraret, eminentem viris sapientiam, fiebat, ut illius et Caesaris gratia efficeret múlta, quae ab catholico summo magistratu desiderari possint; ut porro mirum non fit, si proceres catholici plerique omnes, Stephanum, in quo doctorem in templo, in congressibus consilii Angelum, in penetrandis adversariorum molitionibus lynce peispicaciorem, in iisque evertendis fortéra ac strenuum, denique virum Transylvaniae bono genitum obtigisse sibi gratulati : censuerunt unum de omnibus dignum, quem summi Pontificis auctoritate, votorum sa cramento solutum, Albanae sedis expeterent antistitem : nisi in viro a dignitatibus longe alienissimo metuerunt Stephanum amissuros, et episcopum non impetraturos Neque tarnen viri
