Zeller, Carolus: De cephalaematomate (1822)

»7

dixit, huic opinioni praeter alia haec etiam quodammodo suffragari: primo, quod ejusmodi tumores plerumque ad certum usque gradum crescant; secundo, quod ipse testis fuerit casus, quo, tumore statim post partum inciso, sanguis laete rubens et manifeste arteriosus effluxerit, quod effluvium pressione solertissima adhibita vix sedari potuerit. Idem se omnino vidisse asserit, sanguinem eo magis rubrum fuisse, quo maturius tumor aperiretur, et tanto magis ad nigredinem accedisse, quanto serius illud fieret. Denique casus a Smellio 18) et Jahnio *9) observatos, in quorum autem narratione multa desiderentur , in memoriam revocavit. Ingenue tamen fassus est, se tantum abesse , ut quaestione supra proposita tumoris sanguinei ortum demonstratum esse credat, ut ipse potius parvi illud pendat, existimans, non solum in rationem, qua hoc malum oriatur, sed etiam in alia hujus morbi momenta adhuc tenebris involuta penitius inquirendum esse.

Sit ut sit; hoc non dubitandum, continuatam in morbo observando diligentiam atque accuratam infantium, qui hoc malo laborarant, mortuorum disquisitionem anatomicam requiri, ut de morbi ortu cognitio accuratior paretur, aliaeque rei partes illustrentur.

Nota. Baudelocquii de natura et indole tumorum sanguinolentorum adnotationem silentio non

i8) 45. Samml. 4- Bemerk.

ig) Neues Sjstcm der Kinderkrankheiten. Rudolstadt 1817. PaS- 93* /

2