Zeller, Carolus: De cephalaematomate (1822)

i8

praetereundam censemus. Viro experientíssimo veri haud absimile videtur, nonnunquam his ecchymosibus externam calvariae partem occupantibus salutarem ex interioribus partibus derivationem effici. « Tous ses enfans, inquit, sont nes vivans et sans ces épenchemens de sang d Vextérieur du crane, iis eussent peut-étre été victimes, comme bien d’autres, de l’engorgement ou de la rupture des vaissaux du cerveau. »

S- IV.

Prognosis, si morbus recte tractatur, in universum mala non ominatur. Tres tumores sanguinei a me observati, et multi, quos praeceptor dilectissimus vel ah ipso vel ab aliis tractatos mecum communicavit, in infantibus sanis, robustis ac vegetis inveniebantur., qui usque ad illud tempus, quo Aesculapii sacerdos opus absolverat, sani manebant.

Quibus perpensis, prognosin quod attinet, Michaeli viro digno assentiri non possum, multo minus vero scriptoribus in aliorum sententiam temere concedentibus, qui, quum rem vel omnino non, vel non satis usu ab ipsis cognitam in compendiis suis, quse omnibus numeris absoluta esse velint, non praetereundam esse putent, periculum verbis exaggerant , imo malum tantum non semper mortiferum esse opinantur, v. c. Fleisch, Jahn , Plenk, Gardien et alii.

Medendi ratione vel neglecta vel praepostere adhibita , morbus, rebus ut supra monitum est se habentibus, utique deploranda gignere potest, v. c. ossis corruptionem, perforationem, imo infantis mor-