Kitaibel Paulo - Tomtsányi Adamo: Dissertatio de terrae motu in genere ac in specie Mórensi anno 1810 die 14. januarii orto (Budae, 1814)

Sectio I. De causa terrae motus in genere, ac in specie de causa motus Albensis

Varia terrae motu» directio, propagatio, intensio, duratio. 76. Ex his facile jam intelligitur; cur motita terrae non ubique asl easdem a foco distantias pro­tendatur; cur item certa qUadam directione plerum­que decurrat, qua scilicet rimae, cuniculique sub­terranei porriguntur. Cur loca non ulla tunc et­iam lirma persistant, dum alia circumsita violen­ter agitantur. Dum Chalcis tremuit, Thebas stetis­se ait Seneca IVat. Quaest. L. 6. Cum laboraret Aegeum, tam propinguas illi Patras de motu so­lum audivisse. Nos quoque in eo, quem descri­psimus motu comperimus ; e tercentis , et am­plius majoribus mötibus , quibus Moór, cum locis circumsitis agitatum gemuit; vicinissimum üli Csó­ka, de motu plerumque vix quidquam sensisse. Dum in Csákvár turres, ac donjus plures vim pri­mi motus sustinere non possent, multo ad Moór propinguius , medioque inter utrumque loco situm Gánth, vix laesum fuisse; dum Bodaik, Csurgó eum immani damno, plus vice simplici agitaretur, pro- pinguum illi Sz. György , immobile plerumque stetisse5; dum pars una possessionis Csernye, multo magis quam Sz. György a foco distantis, magno motu laboraret, aliam ejus partem notabiliter mi­nus vexatam fuisse. Iritelligi potest secundo, cur primus terrae mo­tus maximus plerumque*esse soleat, omnesque re­liqui minus in urbes, terrasque saeviant. Postquam enim primus ille vehemens, igni, reliquisque sub­stantiis elasticis exitum fecit, reliquiae deinde re­manentis fluidi, non idem possunt, nec illis pugna amplius est, cum jam facilem viam inveniant, se- quanturque illam, qua prima vis, ac maxima eva­sit. Intelligitür tertio , cur peracto primo motu, ra­ro admodum terris illico plena quies redeat, quin iterum pauca post minuta, horas, aut dies in eos­E 2 dena 67

Next

/
Thumbnails
Contents