Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1916

Index

XXII. Nr. 4104. S. Cong. de disciplina sacramentorum: causa matr., praesumptae mortis. <i^/jec/es facti. — Mulier P. N. matrimo^^^ nium die 9 Julii 1879. contraxit cum T. R. Maxima concordia viguit inter sponsos, qui, post'quam in duobus locis cujusdam amplae regionis Americae commorati sunt, se contulerunt W. in eadem regione, ubi vir T. R. in íerreis fodinis, ut faber ferrarius, addictus fűit. Anno 1890. mulieri, quae tunc oppidum M. petierat ad suos parentes invisendos, pluries vir ejus scripsit, addito etiam consilio, ut aliquandiu illic remaneret, donec videlicet ipsorum filioli ad Sacram Synaxim prirnitus suscipiendam parati essent; locus enim W., in quo residebant, templo carebat. In postrema epistola vir uxori nuntiavit se quoque esse proxime migraturum in Iocum R., ut suos propinquos inviseret; verum in hunc Iocum — testibus iisdem propinquis — nunquam pervenit. Iramo ex eo tempore (anno 1890) neque testes, neque uxor quidquam de viro audiverunt, etsi plurima in ipso perquirendo opera consumpta fuerint. Cum autem mulieri, de vita mariti iam desperanti, nova interim occasio nubendi se obtulisset, supplicem libellum Ordinario ipsa porrexit ad facultatem im» petrandam secundas nuptias ineundi causa. Episcopus rem exposuit huic S. Congregationi, quae eidem rescripsit: „Ordinarius procedere non dedignetur ad normám Instructionis S. Officii Matrimonii vinculo an. 1868." Verum, expletis investigationibus, cum Ordinarius iudicium ferre non auderet, acta processus ad hanc S. Congregationem misit. Argumenta. — In casu exposito desilnt utique probationes directae, siquidem nemo comparuit, qui de viri morte tamquam testis vei ocularis vei auricularis testimonium proferre potuerit. Verum talia concurrunt adiuncta et circumstantiae, quae, simul collecta, maximam probabilitatem seu moralem certitudinem exhibent praesumptae mortis. Et 1. ipse disparuit anno 1890, scilicet a vigintiquinque et amplius annis, quin vei minimum de ipso resciri potuerit, etsi uxor et propinqui et Societas Fodinae Ferrariae, cui ille tamquam opifex addictus erat, nihil intentatum reliquerint ad eum reperiendum. 2. Rationabiliter praesumi nequit virum voluisse familiam deserere. Ipse enim uxorem, liberos et parentes continuo prosequebatur amore. „Felices — sic deposuit mulier in processu ecclesiastico sub juramenti vinculo — in nostro matrimonio vivebamus. Deus tres fllios nobis elargitus est, quos maritus meus maximé diligebat." Hujus dilectionis signa indubia habentur in epistolis ab eo uxori conscriptis, in quarum postrema ipse nuntium dabat proximi sui itineris in locum R. ad suos parentes invisendos. Jamvero in praefatum locum R. — testibus iisdem propinquis — nunquam pervenit; neque de viro deinceps quidquam auditum est. Ad excludendam insuper hypothesim desertionis familiae maximé confert factum, in actis relatum, quod scilicet vir, minimé dives, domum suam in loco W. deseruit supellectilibus instructam, quin inde