Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1873

Index

— 31 — Ezech. 33. 12. Justus non poterit vivere in justitia sua, in quacunque diepeccaverit. Etiam si dixero justo, quod vita'vivát, et confisus in justitia sua fecerit iniquitatem: Omnes justitiae ejus ob 1 ivioni tradentur, et in iniquitate sua, quam operatus est, in ipsa morietur. Joan. 15. 2. Omnem. palmitem in me non ferentem fructum, tollet eum. — Cum itaque palmites sint fideles justi Christo inserti, si fructum justitiae ampliorem non tulerint, ex solo negligentiae vitio divinae saeveritatis sententia resecantur a vite Christo, et igni ad conbuerendum traduntur. Hinc illa Christi ad justos exhoratio. Math. 16 41. Yigilate et orate, ut non intretis in tentationem. Et illa s. Apostoli I. Cor. 10. 12. Qui se existimat stare, videat, ne cadat; neque propriam justitiam absque mortificationis adminiculo servari credidit. I. Cor. 9. 27. Castigo corpus meum, et in servitutem redigo, ne forte cum aliis praedicavero, ipse reprobus efficiar. Atque S. Joannes Apoc. 2. 4. pariter hortatur justuni : Tene, quod habes, ut nemo accipiat coronam tuam. Rem nimis apertam et multis Scripturae Sacrae exemplis conflrinatam, Patres unami consensu tradunt. S. Augustinus lib. 11. de civ. D. c. 12. „Quis enim hominum in actione profectuque justitiae perseveraturum se usque in finem sciat, nisi aliqua revelationc ab illo fiat certus, qui de hac re justo latentique judicio non omnes instruit, sed neminem fallit." — Ep. 107. „Jam vero, ut perseverent in eo, quod esse coeperunt, etiam pro seipsis orant fideles. Utile quippe est pro omnibus vei pene omnibus propter humilitatem saluberrimam, ut quales futuri sint, scire non possint. Ad hoc dicitur : Qui videtur stare, videat ne cadat. Propter hujus timoris utilitatem, ne regenerati et pie vivere iDcipientes tamquam securi alta sapiamus, quidam non perseveraturi perseveraturis D ei permissione vei provisione ac dispositione miscentur, quibus cadentibus territi cum timore et tremore gradiamur viam justorum , donec ex hac vita, quae tentatio est super terram, transeamus ad aliam." — Magistro conformiter sentit et seribit discipulus S. Prosper lib. 1. de vit. con. c. 9. „Hic autem, quantumlibet quis excellentia sanctitatis emineat, quantalibet quis eminentia perfectionis excellat, potest quidem fieri pro modulo hujus vitae perfectus, sed non est sic de sua causa sollicitus." Neque aliter ratio fide illustrata judicat. Gratia non est, ut jam notatum est, donum justitiae Christi externum, quod per absolutum praedestinationis decretum in electis et praeordinatis ad vitám, etiam peccantibus et non credentibus permaneat, ut Calvinus docuit; neque est donum, quod sola fide instrumentali apprehenditur , et amissa revehitur, ut Lutherus docuit : sed est formális sanctitas, per Spiritus Sancti inhabitantis diffusionem et effusionem animae communicata, q uae mirabilem ex illa splendorem pulchritudinemque supernaturalem, ac bonitatis praestantiam insignem percipit. Jam itaque cum hac sanctitate reali, et inhabitante S. Spiritu, nullum mortale peccatum consistere potest; neque proinde ubi peccatum , íbi justitiae sanctitas adesse poterit: Quae enim participatio justitiae cum iniquitate? Aut quae societas lucis ad tenebras. II. Cor. 6. 14. Posse autem justum peccare, naturalis conditio liberii arbitrii persvadet, quod neque originali peccato exstinctum est, neque dono justitiae interceptum, ac ita ad bonum determinatum, ut non possit esse nisi bonum. Et si peccaverit homo, eum non amplius pro justo haberi posse, sed peccatorem esse non obstante fide supernaturali, quae remanet, rectus peccati conceptus docet. Peccatum Circ. Litt. 1873. Nr. III. 7