Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1873

Index

— 26 — Semestri II. IV. E Theologia Dogmatica Speciali. Exponatur doctrina Ecclesiae catholicae de proprietatibus justificationis, nimirum a) an quilibet fidelium susceptis Sacramentis certus esse debeat certitudine fidei de obtenta justificationis gratia ? b) An justitia accepta augeri possit et debeat ? c) an amitti possit ? Certitudo, quae respectu justificationis consecutae ex Sacramentorum susceptione haberi potest, triplex a theologis distinguitur. Una est fidei divinae, quae non rationibus mentis operatione productis, sed immediate divino auctoritatis testimonio, ex revelatione Dei sine publica ac universali, sine privata et particulari, accepto nititur. Altéra est theologica, quae est fida illustrata evidentia logica, ope ratiocinii ex duabus propositionibus evidentibus, quarum una ad fidem altéra ad scientiam intellectus pertinet, legitima conclusione acquisita. Tertia est morális, seu fidei humanae, quae eruitur ex rationibus non quidem absolute infallibilibus, attamen ordinarie non fallentibus, ideoque intellectura ita informantibus ac determinantibus, ut nullám dubitationem prudentem, nullamve saltem gravem formidinem reliuquant. De dogmate catholico est: neminem in hac vita, susceptis Sacramentis, ullo temporis momento, fide divina certum esse posse, de accepta justificationis gratia, nisi speciali revelatione divina desuper edoctus fuerit. Contrarium Protestantes tenent. Doctrinam Ecclesiae exposuit Conci]. Trid. Sess. VI. c. 9. „Quamvis autem necessarium sit credere, neque remitti, neque remissa unquam fuisse peccata, nisi gratis divina misericordia propter Christum : nemini tamen fiduciam et certitudinem remissionis peccatorum suorum jactanti, et in ea sola quiescenti peccata dimitti, vei dimissa esse, dicendum est . . . Sed neque illud assere ndum est, oportere eos, qui vere justificaii sunt, absque ulla omnino dubitatione apud semetipsos r neminemque a peccatis absolvi ac justificari, nisi eum, qui certo credat, se absolutum et justificatum esse, atque hac sola fide absolutionem et justificationem perfici, quasi qui hoc non credit, de Dei pomissis, deque mortis et resurrectionis Christi efficacia dubitet. Nam sicut nemo pius de Dei misericordia, de Christi merito deque Sacramentorum virtute et efficacia dubitare debet : sic quilibet, dum seipsuin suamque propriam infirmitatem et indispositionem respicit, de sua gratia formidare et timere potest, quum nullus scire valeat certitudine fidei, cui non potest subesse falsum, se gratiam Dei esse consecutum." Evidentissimis Scripturae S. testimoniis confirmatur doctrina Ecclesiae. Ait anim Eccels. 9. 1. Ornnia haec tractavi in corde meo, ut curiose intelligerem : Sunt jus ti atque sa'pientes, et opera eorum in manu Dei; et tamen nescit homo, utrum amore vei odio dignus sit : sed omnia in futurum reservantur incerta. Curautemincertimaneant justi de justitiae suae certitudine, rationem in subsequis reddit : Eo quod universa aeque eveniant justo et impio, bono et malo, mundo et immundo; sicut bonus sic et peccator. Idest nullum certum Dei, qui solus novit viam justorum, testimonium de beneplacito suo haberi potest,