Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1869

Index

— 31 — tinuo, seu interpolatim omnes tres celebrare. Si quis e rationabili causa unam tantum Missam celebrare vult, hanc in nocte dicet prímám; si in aurora, secundam; si de die, tertiam sine commemoratione s. Anastasiae, et cum ultimo Evangelio ex Epiphania Domini. Duas tantum dicere non licet.— Qui tres Missas celebrat, calicein in prirna tantum Missa ante Offertorium extergit, et in tertia post sumptionem ablutionis. Post sumptionem sangvinis in príma et secunda Missa calicem immediate patena et hanc palla tegit, eum super corporale relinquit, dicens : ,Quod ore sumsimus' et in alio vasé ad id praeparato digitos vino et aqua abluit, dicens : ,Corpus tuum Domine.' Digitis purificatorio abstersis, vas palla cooperit, corporale, si post singulam Missam ab ara recedat, complicat, calici supponit, in recessu super bursam defert, et calici in Sacristia aliud corporale submittit. Si vero quis omnes tres in uno continuo celebret, corporale extensuni relinquit, et in ultiina Missa tantum complicat. In secunda et tertia Missa, dum vinum et aquam ante Offertorium calici infundit, vei pallam vei distinctum plicatum corporale calici supponit, ante calicem tamen eundo vei redeundo non genuflectit. In tertia Missa purificationem calicis et digitorum ablutionem facit more solito, qua peracta ablutionem antecedentium duarum Missarum e vase in calicem infundit, simul sumit, et tam calicem, quam vas extergit. c) Circa Missas, quae in Litaniis maioribus ac minoribus haberi solent, notant rubricae: Missa Litaniarum maiorum est illa, quae in Festő s. Marci Evangélistáé, Missa vero Litaniarum minorum, quae in feriis Rogationum ad Processionem dicitur, et utroque in casu eodem ritu sine Glória, sine Credo cum praescriptis tribus Orationibus sine Conunemoratione s. Marci, aut alterius Festi vei Vigiliae occurrentis instar votivae solemniter decantatur. Et prior quidem etiamsi in diem Domini Festum s. Marci incidat. Ubi plures sunt Sacerdotes, unus dicit Missam de Festő, altér de Litaniis maioribus. Ubi unus est Sacerdos, dicit de Litaniis. Missa haec utroque casu applicatur pro publica populi necessitate. E Thcologia Dogmatica speciali. Probetur veritas fidei de aeternitate poenarum infernalium a) e Scriptura Sacra; b) e perpetua Ecclesiae fide; c) e rationibus theologicis. Infernus est teterrimus et obscurissimus carcer, ubi perpetuo et inexstinguibili igne damnatorum animae simul cum immundis spiritibus torquentur, quietiamgehenna, abyssusetpropria significatione infernus vocatur, Cath. Rom. part. 1. Cap. 6. quaest. 3. — Itaque locus iste conditus est omnipotentia Dei, praeparatusque in vindictam et punitionem perpetuam illorum, qui in statu peccati ex hac vita decedentes, hostes sunt Dei et animae suae. Hanc doctrinam dogma fidei esse, docet : 1. Scriptura S. a) Ex hujus disertis et planis verbis constat, damnatos omni spe restitutionis ac liberationis ex inferno manere perpetuo destitutos. Sap. 4, 19. Et erunt impii post haec decidentes sine hon ore, et in contumelia inter mortuos in perpe4uum; et usque ad supremum desolabuntur, et erunt gementes, et memo-