Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1868

Index

Spiritus in cordibus nostris. — Tertio in Eucharistia; quam digne sumentes de plenitudine Jesu Christi, auctoris et fontis gratiae, uberrimam percipimus vitám, fidei spei charitatisque divinae augmentum, diceDte ipso Salvatore piissimo Joan. 6. 5. Sicut me inisit vivens Páter, et ego vivo propter Patrem, et qui manducat me, et ipse vivet propter me. — Quarto in poenitentiae Sacramento; quo virtute absolutionis sacerdotalis remissio peccatorum et infusio Spiritus S. gratiae consequitur; unum quippe sine altero nec concipi potest. Joan. 20. 22 — 33. : Accipite Spiritum Sanctum, qiiorum remiseritis peccata, remittuntur eis. — Quinto in Extrema Unctione; in qua non solum remissio peccatorum venialium et augmentum gratiae ad salutem animae, sed etiam levamen corporis pro utilitate aut necessitate aegrotorum dispensatur. Jac 5. 14 - 15. Infirmatur quis in vobis, inducat presbyteros Ecclesiae, et orent super eutn, ungentes eum oleo in nomine Domini; et oratio fidei salvabit infirmum et alleviabit eum Dominus, et si in peccatis sit, remittentur ei. — Sexto in Sacramento Ordinis ministri s. accipiunt potestatem divinam suo ordini convenientem, et gratiam ad s. munus suum rite legitime et digne obeundum. II. Timoth. 1. 6 — 7. Admoneo te, ut resuscites gratiam Dei, quae est in te per impositionem manuum mearum ; non enim dedit nobis Deus Spiritum timoris, sed virtutis et dilectionis et sobrietatis. — Demum in Sacramento Matrimonii gratiam obtinent conjuges fideles, quae naturalem illum amorem perficeret, et indissolubilem unitatem confirmaret^ conjugesque sanctificaret, dicente Apostolo ad Eph. 5. 25. Viri diligite uxores vestras, sicut Christus dilexit Ecclesiam, et seipsum tradidit pro ea; — atqui Christus ideo junctus est indissolubili vinculo Ecclesiae, ut illám sanctificaret : igitur etiam sanctificantur fideles, qui matrimonio junguntur. Itaque Sacramenta N. L. non sunt nuda signa, vei sigilla divinarum promissionum ad excitandam, nutriendam fidem, quae sola justificaret, ut docuit Lutherus; neque sunt signa divinae gratiae, quibus liomo ipsam Ecclesiam certiorem redderet de sua fide, vei quibus ipse electus certus redderetur de adepta fide ac promissis divinis, ut docuit Zvinglius et Calvinus; nec sunt nudi ritus externi, quibus fideles ab alienae religionis cultoribus distingvantur, ut alii voluerunt haeretici : sed sunt signa practica, quae gratiam, quam significant, divina virtute efficiunt, et non ponentibus obicem vere conferunt. Ita definiente Conc. Trid. Sess. 7. Can. 6. Si quis dixerit, Sacramenta novae legis non continere gratiam, quam significant, aut gratiam ipsam non ponentibus obicem non conferre, quasi signa tantum externa sint acceptae per fidem gratiae vei justitiae, et notae quaedam christianae professionis, quibus apud homines discernuntur fideles ab infidelibus; anathema sit. Idem deciarat. Can. 7. et 8. Haec autem Sacramenta N. L. a Christo instituta nec plura sunt nec pauciora, quam septem, superius recensita. Nam a) cum Sacramentorum principális et formális admÍDÍstrator ipse Deus Jesus Christus sit, qui sua virtute sub velamine signorum externorum gratiam efficit, digneque suscipientibus confert, sequitur : nullos alios praeter ipsos a Christo institutos externos