Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1862

Index

COMPENDIUM HISTÓRIÁÉ II ART YRII ET iTHRACULORUM NEC NON ACTORUM IN CAüSA CANONISATIONtS BEATORUM SEX ET VIGINTI MARTYRUM JAPONEMM QUORUM SEX EX ORDINE MINORUM DISCALCEATORUM S. FRANCISCI STRICTIORIS OBSERVANTIAE, TRES E SOCIETATE JESU, DECEM ET SEPTEM EX TERTIO ORDINE S. FRANCISCI. EX SECRETARIA SACRORUM RITUUM CONGREGATIONIS. Extremis Orientális Asiae finibus nonnullae adjacent insulae, quas Chinense Mare et magnus Oceanus circumluit, quaeque communi nomine Japonia nuncupantur. Hujus porro non unus, nec idem semper tennit domínium, sed plures ab initio usque rei summám potiti; nec qui eorum praecipuus habebatur Tencianus Rex, reliquis suae ditioni subjectis, imperatoriam sibi vindicavit majestatem. Huic itaque imperiali regimini Japonia subdebatur, ubi primum ad ejus litora Lusitani appulerunt. Inde, vix septem elapsis annis, huc magnus Indiarum Apostolus S. Franciscus Xaverius christianam fidem invexit, ac coelestem doctrinam ipso Deo confirmante sequentibus signis, magnam populi multitudinem regesque complures sacro tinxit lavacro. Quae nova íidelium congregatio tot tantisque virtutibus claruit, ut iterum hisce in terris Apostolorum tempóra rediisse viderentur. At cum per quadraginta fere annos in pace et consolatione Sancti Spiritus crevisset multitudo íidelium virorum ac mulierum Japonensium, antiquus ille humani generis hostis Dei opus destruere aggressus est. Nam nefarius quidam homo ex infima plebe nomine Faxiba, qui postea Taicosama appellari voluit, Nabunanga imperatore insidiose interfecto, totius imperii Japonensis summám potitus est. Hic primurn singularem ostendit in christianos humanitatem, honoribus ac dignitatibus illos auxit, eisque graviora gubernii officia credidit. Immo privilégium Missionariis ex Societate Jesu dedit, quo, nemine obsistente, per universam Japoniam Christi legem praedicare, domicilia et templa construere possent. At Bonzi, quorum maximé intererat ob turpia negotia veterum idolorum Camis et Fotoques cultum tueri, Taicosamae retulerunt se haud posse speciosis suadere puellis, ut Imperatoris obsecundarent voluptatibus, cum religione christiana, quam illae amplexatae fuerant, prohiberentur. Quapropter in iram elatus, ea quae diu efferus homo obtexerat consilia, subito explicans, decretum túlit an. 1587, ut Missionarii omnes Japoniae íinibus excederent, ac Japonenses omnes, qui novam religionem fuerant sequuti ad patrios deos redirent. Hinc aedes sacrae et evangelizantium domus direptae, et igni traditae sunt, nec non plures ex nobilioribus viris in exilium pulsi. Verum cum navis Lusitana Firrandi portum attigisset, veritus tyrannus, ne si christianis infensus videretur, mercandi sibi praeriperetur occasio, animi sui consilia temporis opportunitati attemperavit. Quare navis Praefectum libentissime excepit una cum Patribus Societatis Jesu, qui eum comitati sunt ad imperialem aulam, quique, durante illo persecutionis aestu, Firrandum clam se receperant. Rogatus ab illis mercatoribus ne in christianos desaeviret, permisit Patribus Societatis Jesu ut in Japonia remanerent, domum