Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1861

Index

lia prognatam confraternitatem circa blasphemiae peccatum exstirpandum sollicitam, Sanctissimus Páter Papa Pius IX. indulgentiis ditatam, apostolica auctoritate adprobavit. — f) Ut verő consvetudinarii in radice curentur, ad generalem totius vitae confessionem deponendam sunt disponendi, quo sic, sacrilegiis expiatis — profundior contritio, sanctior resolutio, et maior procuretur in bono firmitas. — g) Proderit etiam super isto peccato frequentius conteri. Maximé conduceret : sub Missae Sacrificio in honorem vulnerum Christi aliquot Páter persolvere ad declarandum dolorem super peccato blasphemiae, quae Salvatori acerbissima vulnera inflixit. Pariter bonum est, cum profundi doloris sensu sub elevatione consecratae Hostiae meminisse : se Corpus Christi, semet in sacrificio Missae offerentis in sacra communione per illám lingvam in cor suum sumpsisse, quae ex eodem corde convitia contra tam benignum Salvatorem tam saepe egessit. — h) Non est dubitandum, contra consvetudinem blasphemiae indispensabile fore remedium : Sacramentorum poenitentiae, et Eucharisliae frequentationem. Siquidem per repetitam confessionem bona proposita confortantur, et gratia sanctificans uberius manat. Per Eucharistiae Sacramenti frequentationem vero amor ereseit in Deum, cuius virtute facilis est lucta adversus quascunque inveteratas consvetudines. — i) Yel maximé autem necesse est christianum hominem desuper convincere, quod blasphemare vei non blasphemare a sua propria noluntate pendeat. Plerique enim falsé sibi persvadent : pro suis relationibus impossibile fore, ut inhumana hac blasphemandi consvetudine careant. Hi proinde desuper reflectendi sunt, quod omne peccatum voluntatis liberum consensum supponat : nec possit ibi esse peccatum, ubi voluntatis libertás dissentit. Sane neque integra militum acies quemquam, licet infirmum hominem ad hoc unquam adigere poterit, ut is os suum aperiat, lingvae suae proterva verba imponat, et eadem sacrilego ausu effutiat. — Quo fine k) refellendae sunt pariter excusationes, quibus blasphemi, sui peccati malitiam coram semetipsis extenuare solent. Sic qui ait : se nisi ex iracundia blasphemare, reflectat : iram per se maiam esse, quare peccato peccatum non addat. Sicut vero propter iram nec furari nec hominibus detrahere licet, ita Divino Nomini honorem subducere aut calumniam irrogare licitum neutiquam censebitur. Qui paupertatem et calamitates, quibus innodatus est causam suae malae consvetudinis allegat, advertat : quod calamitates et miseriae huius temporis ex intentione Domini occasio fieri debeant, Deo magis adhaerendi, et filialem fiduciam precibus, non vero blasphemiis contestandi erga Illum, cui derelictus est pauper, qui nos erigit de cunctis tribulationibus. Qui vero prolium inobedientiam in excusationem suae blasphemiae adferunt, noverint : hanc inobedientiam per parentum blaspheiniam notabi liter increscere, nec facile fore sperandum proles obedientiam praestituras iis parentibus, quos non alia ratione quam per inobedientiam, imo per manifestam contra Deum consurrectionem, se ad obediendum provocare advertunt; iis parentibus, quibus omnis veneratio et obedientia solummodo ex divina ordinatione et divinae potestatis, (quam illi coram prolibus suis per suas blasphemi as vilipendunt) delegatione, competit. Qui vero ad blasphemandum semet aliorum exemplo exeitari asserunt, facile ipsimet, simodo velint, advertent : pro nullo sane scelere deesse exempla pravorum hominum, quin tamen eorumdem vitia legem agendi constituant : secus enim, nec latrocinia, nec homicidia damnari possent. Qui tandem inolitam consvetudinem allegant, hanc frequentatione actuum contractam facile superabunt, si eum repetitim ita, semet frangendo, minuant, prout suis affectibus indulgendo iteratis prolapsionibus contraxerunt : consvetudo facilitatem non necessitatem peccandi inducit. — Ut vero 1) blasphemiae e Christianorum familiis eradicentur vei maximé parentes et