Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1858

Index

quamvis hoc erronee dixerint, opinionem privatam Caii presbyteri Romani contra Montanistas disputantis fidem Ecclesiae Romanae esse arbitrati. Philastrius Haer. 89. testatur hanc epistolam in Ecclesia (in quibusdam Ecclesiis) non legi propter haeresim Novatianorum, cui favere videbatur cap. YI. 4—G. S. Hieronymus ait de vir. ill. c. 5. eam a Paulina non fuisse creditam „propter styli sermonisque dissonantiam." Epistolam S. Jacobi Syri et Judaeo-Christiani mox susceperunt velut immediate pro ipsis destinatam; Ethnico-Christiani, quibus immediate communicata non fűit, et sic tardius innotuit, aliquamdiu in dubium vocabant propter pugnam, quae ipsis adesse videbatur inter Rom. III. 28. et Jac. II. 20. 24. Ideo Euseb. Hist. 1. 2. c. 23. ait, hanc epistolam ,,nonnulli supposititiam existimarunt." Et rationem hanc adfert : „Pauci ex vetustioribus huius epistolae mentionem fecere." „Verumtamen — addit — has quoque (ep. Jac. et Jud.) cum ceteris (catholicis) in plurimis Ecclesiis publice lectitari cognovimus." De epist. II. Petri S. Hieron. de vir. ill. c. 1. dicit : „Secunda a plerisque eius esse negatur propter styli cum prioré dissonantiam. Sed Euseb. H. 1. 3. c. 3. ait, quod ea „una cum reliquis S. Scripturae libris stúdiósé lectitata est." Epist. II. et III. Joan. addubitata fűit a) ob exmissionem nominis et apostolatus in inscriptione; b) ob exilitatem argumenti minus attendebantur; c) privatarum personarum, quibus scriptae sunt, testimonium difíicilius admittebatur; d) epist. II. 10. S. Joannis charitati repugnare videbatur. Epist. S. Judae teste S. Hieronymo de vir. ill. c. 4. in dubium vocabatur, „quia (ut putabant) de libro Enoch, qui aprocryphus est, assumit testimonium." Sed addit: „tamen auctoritatem vetustate iam et usu meruit, et inter SS. Scripturas computatür." Apocalypsim a S. Joanne apóst, scriptam esse dubitabant ob plures causas, quarum gravissima fűit, quod sententiam de regno millenario probare c. 20, v. 5. 7. et sic Chiliastarum errori favere videatur. Yerumtamen, prout videre est, nullae harum difncultatum petitae sunt ex testimoniis historicis, sed omnes versantur in sphaera dogmatica, quae recta interpretandi ratione facile solvuntur et iam solutae sunt. Dubia haec durabant eousque, donec traditio apostolica de origine divina horum librorum omnibus palam innotuisset. Quod contigit saeculo IV. ad finem vergente et V. inchoante, postquam Concilia Africana canonem ss. librorum ex traditione determinarunt et Romám pro confirmatione miserunt, illamque ibidem obtinuerunt. Per hanc igitur auctoritatem Ecclesiarum apostolicarum, praesertim Romanae, omnibus indubitate innotuit antiqua traditio de origine divina omnium 27 librorum n. t., hinc ab illo tempore omne dubium de illis sublatum est, eorumque omnium apostolica origo et sic inspiratio unanimiter fűit credita, nec ipsis schismaticis Graecis contradicentibus, etsi ubique Ecclesiam catholicam calumniandi occasiones quaesiverint; tanta nempe certitudine constabat huius íidei veritas, quae tamen dogmatice nonnisi in Concilio Tridentino fűit decisa contra temeritatem protestantium, qui his libris auctoritatem divinam denegabant.