A Győri Püspökség Körlevelei, 1930
Tartalomjegyzék
1 Nr. 304. Litt. Encyclicae decernentes inter alia prorogationem indulgentiae lubilaris. Summus Pontifex suum iubilaeum sacerdotale Litteris Encyclicis ad hoc datis commemorare voluit, quas in memoriam sollemnis eventus hic integras communicare opportunum duximus. Summus Pontifex facultatem lucrandi indulgentiam Jubilarem, quam Constitutione Aposto- lica Auspicantibus Nobis die 6. Januarii elapso anno concesserat (cfr. Litt. Cire. An. 1929. p. 13.), hisce Litteris Encyclicis usque ad integrum mensem Junii anni huius prorogare dignatus est iisdem prorsus conditionibus, quae in Constitutione Apostolica supradicta recensitae et in Litteris Circularibus Nostris vulgatae sunt. SANCTISSIMI DOMINI NOSTRI PII DIVINA PROVIDENTIA PAPAE XI LITTERAE ENCYCLICAE AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS PRIMATES ARCHIEPISCOPOS EPISCOPOS AI.IOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET COMMUNIONEM CUM APÓST. SEDE HABENTES ITEMQUE AD DILECTOS FILIOS CHRISTIFIDELES CATHOLICI ORBIS UNIVERSOS DE ANNO SACERDOTII SUI QUINQUAGESIMO EXACTO FELICITER VENERABILIBUS FRATRIBUS PATRIARCHIS PRIMATIBUS ARCHIEPISCOPIS EPISCOPIS ALIISQUE LOCORUM ORDINARIIS PACEM ET COMMUNIONEM CUM APÓST. SEDE HABENTIBUS ITEMQUE DILECTIS FILIIS CHRISTFIDELIBUS CATHOLICI ORBIS UNIVERSIS PIUS PP. XI Venerabiles Fratres Dilecti Filii Salutem et Apostolicam Benedictionem. Quinquagesimo ante anno, cum florentes aetate, in ea ad Lateranum Ecclesia, quae est omnium Ecclesiarum Mater et Caput, sacerdotio aucti sumus — cuius quidem recordatione rei tangimur, hisce praesertim diebus, recreamurque suavissime —, nullo pacto cuiquam, nedum Nobis, coniicere licuisset, arcano divini Numinis consilio humilitatem Nostram eo usque evectum iri, ut templum id ipsum romani episcopatus Nostri cathed- rale aliquando nancisceremur Qua in re si Christi Jesu Pastorum Principis summam erga Nos indulgentiam demisso agnoscentes animo demiramur, fiet profecto nunquam, ut beneficia, quibus Ipse Vicarium in terris suum, etsi immerentem, in supremi Pontificatus decursu frui adhuc iussit, sat digne praedicemus, eo magis, quod iis quasi in cumulum accessit, is quinquagesimus a suscepto sacerdotio annus solaciis Nobis omnibusque affluens laetitiis verteretur. Qui quidem annus, quantum in Nobis erat, praecipuis ut ne fructibus vacuus existeret scilicet ut fidelibus ad emendatius san- ctiusque vitae institutum revocatis et societate hominum universa ad bona spiritus pluris facienda salubriter excitata, Dei misericordiam in laborantem Ecclesiam suam commoveremus-, in ipso
