A Győri Püspökség Körlevelei, 1915
Tartalomjegyzék
8 in hanc mundam«j1 docet: »Sicut mi- ,sí7 me Pater et ego mitto vos«,2 »vos estis lux mundi«,3 »;;o.s e.s7/.s' saZ terrae; Quod si sal evanuerit, in quo saliet tir/d Qui vos audit, me audit, qui vos spernit, me spernit, qui autem me spernit, spernit eum, qui misit me."? »Ego sum pastor bonus, cognosco meas et cognoscunt me meae.d »Bonus pastor animam suam dat pro ovibus suis. Mercenarius autem, et qui non est pastor, cuius non sunt oves propriae, vidit lupum venientem et dimittit oves et fugit et lupus rapit et dispergit oves.«7 Jam Malachias protelavit: »Labia sacerdotis custodient scientiam et legem requirunt ex ore eius; quia angelus Domi,ni exercituum est.a8 Et S. Paulus apostolus: »P/'o Christo legatione fungimur.«9 »Sic nos existimet homo, ut ministros Christi et dispensatores mysteriorum I)ei.«10 »Omnis namque Pontifex ex hominibus assumtus, pro hominibus constituitur in iis, (iiiac sunt ad Deum, ut offerat dona et sacrificia pro peccatis; (pii condolere possit iis, qui ignorant et errant, quoniam et ipse circumdatus est infirmitate et pro- plerea debet quemadmodum pro populo et pro semetipso offerre pro pecca-, lis.id1 Mediatorem ergo agimus inter Deum et populum, proul et Doclor Angelicus proponit: »Proprie sacerdotis est esse mediatorem inter Deum et populum in quantum scilicet divina populo tradit.?12 Quamobrem: » Sancti erunt Deo suo et non polluent nomen eius, incensum enim Domini et panes Dei sui offerunt et ideo sancti erunt.«13 Si tantam puritatem et sanctitatem exegerit iam in antiquoi 1 Joann. I. 9. — * Joann. 20. — 3 Math. 5, 10. — 4 Ibid. 13. — 6 Luc. 10, 16. — 6 Joann. 10, 14. — 7 Joann. 10, 12—13. — 8 Malach. 2. — 9 II. Cor. 5, 20. — 10 I. Cor. 4, 1. — " Hebr. V. 1—3. — ” Summa Th. III. qu. XXII. a. 1, — 13 Lev, 21, 6, foedere Deus a sacerdotibus, quantam in novo testamento? Sufficiat in mentem revocare potestatem conficiendi SS. Eucharistiae sacramentum et fateri cum S. Chrysostomo: .Quo non oporteat igitur esse puriorem tali fruentem sacrificio? Quo solari radio non splendidiorem manum carnem hanc dividentem? Os, quod igni spirituali repletur? Linguam, quae tremendo nimis sanguine rubescit? Quam nobis, sacerdotes, horrere pili deberent, cum hoc legimus vel audimus.d Quoad munus docendi vero sat erit, si meminerimus verborum S. Hilarii, cuius libros teste S. Hieronymo inoffenso decurramus pede: »Quales nos nominis sui testes hominibus fuissemus, lales nos apud Deum Patrem testimonio ejus usuros.«3 »Vi(lele vocationem vestram fratres«3 et nostram!! Adhortatur nos admirabile vitae sacerdotalis et episcopalis exemplar S. Carolus Borromaeus: »Quotiescunque de clero fit mentio, fit etiam de episcopo, uti praecipuo in clero et cleri capite.. Cleri autem disciplina disciplina est episcopi; clerique instructio ad episcopum etiam pertinet... Cum vos participes sitis nostrae sollicitudinis, consortes curarum, socii laborum: vestra exhortatio nostra exhortatio est, vestrum periculum nostrum est, vestra officia nostra sunt.d A fortiori plane sonant omnia prolata verba episcopis, quos sic alloquiter in persona Titi S. Paulus: »/n omnibus teipsum praebe exemplum bonorum operum: in doctrina, in integritate, in gravitate, verbum sanum, irreprehensibile, ut is, qui ex adverso est, vereatur nihil habens malum dicere de nobis.a5 In persona, inquam, Titi, quem huius 1 Hom. 70. in chath. — 2 Comm. in cliat. — 3 I. Cor. 1, 26. — 4 Hom. ad parochos. — 6 Tit. II. 7—8.
