A Győri Püspökség Körlevelei, 1915
Tartalomjegyzék
7 super, scopos vera intentio est. Ergo episcopein, si velimus, latiné superintendere possumus dicere, ut intelligat non se esse episcopum, qui praeesse dilexerit, non prodesses*.1 »Locus superior sine quo populus regi non potest, etsi ita administratur, ut decet, tamen indecentur appetitur,«2 Si quis his auditis et a nobis serio consideratis stupefactus, ne dicam scandalizatus conspiceret nos infirmitatum nostrarum conscios in throno hoc, audiat et illud S. Augustini: »Si quam operani vestram m'ater ecclesia desideraverit, ne elatione avida suscipiatis, nec blandienle desidia respuatis .«3 Et S. Gregorium: »Tunc ante Dei oculos vera est humilitas, cum ad respuendum hoc, quod utiliter subire praecipitur, pertinax non es?.«4 Et per amorem Sacratissimi Cordis Jesu rogamus Vos Venerabiles Fratres et Filios dilectissimos, ut piis vestris orationibus adjuvare infirmitatem nostram non desinatis: ne quando immemores essemus principalis et finalis momenti in episcopatu: prodesse nempe ac gloriae Dei et utilitati proximorum intendere! Et etiam hoc potest timore replere cor nostrum; ideo dicit S. Gregorius in Pastore: »Apostolus laudans desiderium (sc. boni operis) in pavorem vertit protinus, quod laudavit, cum subjungit: oportet autem episcopum irreprehensibilem esse; ac si aperte dicat: laudo, quod quaeritis; sed prius discite, quid quaeratis.« Prius discite, quid sit episcopatus?! Licet non quaereremus, imo plane declinare a nobis cuperemus hanc gradus celsitudinem: iterum tamen iterumque recogitabamus, qui sint episcopi, quos valedi1 De civitate Dei. c. 19. t. 7. — 8 De civitate Dei C. 19. — 8 Ad Endolium ep. 48. — 4 Pastor. I. e. VI. cens illis sic allocutus est Apostolus Gentium: »Attendite vobis et universo gregi, in quo vos Spiritus Sanctus posuit episcopos regere ecclesiam Dei, quam acquisiuit sanguine suo.«t Utique posuit non proxime, sed per ipsos Apostolos, epii ipsis iurisdictionem conferebant secundum doctrinam SS. Patrum : S. Leonis M.: »11 uius muneris sacramentum ita Dominus ad omnium apostolorum officium pertinere voluit, ut in beatissimo Petro, apostolorum omnium summo principaliter collocavit et ab ipso quasi quodam capite, dona sua velit in corpus omne manares*.2 S. Optati Millevitani: »Beatus Petrus, cui satis erat, si postquam negavit, solum veniam consequeretur, et praeferri omnibus apostolis meruit et claves regni coelorum communicandas ceteris solus accepits*3 S. Gregorii Nysseni: »Per Petrum episcopis dedit elavem coelestium bonorum«/ quo iurisdictio episcopalis exprimitur, et quo nunc in nobis quoque complementum accipiebat plenitudo sacerdotii: En alios radices detectos timoris tremorisque! Nam sacerdos praedicans, perseverans in orationibus et obsecrationibus, condolens turbae, sublevans inopes et infirmos, administrans sacramenta et sacra- men talia et — nunc venio ad fortissimum — sacerdos consecrans et absolvens peccata, alter Christus. Quem minxit Deus Spiritu Sancto, qui pertransiit benefaciendo«5 qui teste S. Mathaeo: »circuibat omnes civitates et castella, docens in synagogis eorum et praedicans evangélium regni et curans omnem languorem et omnem infirmitatem.«6 »Lux vera quae illuminat omnem hominem venientem ‘ Act. 20, 28. — * Epist. ad Eppum Vienn. — 8 Lib. VII. contra Parmea. — 4 Benix. I. 64. — 6 Act. 10, 38. — 8 Mt. 9, 13,
