A Győri Püspökség Körlevelei, 1901
Tartalomjegyzék
44 Item Parasios advocatur Joannes sese supremo regimini abdicat, legum codici ultimam admovet manum, dein a Benedicto XIII. sancito. Totius vitae extremo biennio, severiori poenitentae se addicit, publicis litteris Rom. Pontifici obedi- entiam profitetur contra appellantes, opprobria ex calumnia mitissime sustinet. A pervigilio S. Joseph ingravescente morbo suprema mandata discO- pulis dat, amorem Christi et virtutes eis inculcat. Sacramentis Eccles. rite susceptis, efflagitante Bar- tholomaeo Alumnisuniver- sis bene precatur. Die VII. Aprilis 1719 s anctissime obiit prope Rothomagum Aetat. an. Ő8. Bulla Unigenitus in vulgus editur, qua Romanus Pontifex Jansenianos errores damnabat. Tum Joannes officii sui esse duxit Fratres, qui Gratianopoli erant, ad se vocare ; eisque apto sermone ostendens quid veneni in damnatis propositionibus lateret, illos gravissime commonefecit, ut a novitatibus abhorrerent, traditam Ecclesiae doctrinam tenerent, reciperent quid-quid ipsa recipit, quidquid respuit, respuerent nihilque sanctius haberent, quam eidem, seu per Concilia seu per Romanum Pontificem docenti ac jubenti parere penitus. Quae quidem Patris monita non fuisse irrita, probat constantia, qua Sodalicium ab eo fundatum sedi Apostolicae semper obtemperavit. Anno MDCCXIV Joannes iterum Parisios advocatur a suis. Paruit ille advocantibus, at eo praecipue spectans, ut vetus propositum exequeretur, sese demum regimine abdicandi. Id illi et demissio animi et prudentia suadebat;.cogitabat enim, si unus ex Fratribus sodalicio regendo praeponeretur, fore ut ceteri libentius essent dicto audientes, nec de instituto quidvis facile mutaretur. Quamobrem negotium subinde cum unis alterisve agebat: et quamvis primum inutili conatu, demum, coacto Rothomagum coetu, die Pentecostes anno MDCCXVII voti compos est factus, suffecto in ejus locum fratre Bartholomaeo. — Alterum erat, quod in ipso coetu tractandum susciperetur, legum videlicet cognitio, quae magnam partem jam servabantur et a Joanne Baptista, anno circiter MDCXCV, conscriptae fuerant. Cujus rei providentia tota a Sodalibus Joanni ipsi permissa est; qui, suprema manu adhibita, regularum codicem ad omnes Sodalium familias, in posterum servandum misit. Cui, utpote sapientiae pleno et supernaturalis spiritus et ad praxim vel maxime accommodato^ accessit postmodum Benedicti XIII. P. M. sanctio. His peractis Joannes biennio adhuc vixit, quo tempore meditari coelestia, corpusculum jejuniis, flagellis, ciliciis atterere, obedire in exemplum, fratres piis adhortationibus et confessionibus excipiendis juvare, illi fuit assiduum. Semel tantum secessum silentiumque interrupit: tum videlicet quum Janseniani ipsius nomen eos inter inscribere sunt ausi, qui vulgo appellantes dicebantur; nam datis publice litteris, calumniam a se removit, iterum iterumque testatus sibi nihil antiquius nihilque sanctius, quam esse ac manere in Romani Pontificis obedientia. Ut vero Deus servi sui merita impleret, opprobriis saturari ad finem usque permisit. Nam turpis mendacii apud Archiepiscopum suum per invidiam accusatus, data ab Antistite sententia, omni potestatis exercitio in conscientiae foro privatus est. Damnationis nuncium viro Dei extremo ex morbo decumbenti delatum fuit, quod ille mitissime accepit nil tendens contra. Instante quadragesima anno MDCCXIX, ad rheumatismi dolores, quibus Joannes jandiu laborabat, accessit anhelationis difficultas gravis ob asthma et offensio capitis fortuito januae cujusdam lapsu. Quibus ex causis cum sibi haud porro diu vivendum audisset, magnopere laetatus est, quod liceret tandem in gaudium Domini sui intrare. In praeludio festi S. Joseph, cui ille se suamque sodalitatem dicaverat, sacris operari exoptavit; Deoque repente vires reddente, sequenti die ad aram fecit; quod reputantes alumni ejus, gestiebant laetitia, erat enim fiducia restitutae in integrum sanitatis. At paucis exactis horis, ingravescit morbus, mors adest imminens. Quod Joannes advertens, suprema discipulis mandata dare voluit, quibus
