A Győri Püspökség Körlevelei, 1884
Tartalomjegyzék
32 oderunt te, extulerunt caput. Stiper populum tuum malignaverunt consilium: et cogitaverunt adversus sanctos tuos. Dixerunt: venite, et disperdamus eos de gente.2) In tam praesenti discrimine, in tam immani pertinacique christiani nominis oppugnatione, Nostrum est indicare periculum, designare adversarios, horumque consiliis atque artibus, quantum possumus, resistere, ut aeternum ne pereant, quorum Nobis est commissa salus : et Jesu Christi regnum, quod tuendum accepimus, non modo stet et permaneat integrum, sed novis usque incrementis ubique terrarum amplificetur. Romani Pontifices Decessores Nostri, pro salute populi christiani sedulo vigilantes, hunc tam capitalem hostem ex occultae conjurationis tenebris prosilientem, quis esset, quid vellet, celeriter agnoverunt; iidemque praecipientes cogitatione futura, principes simul et populos, signo velut dato, monuerunt, ne se paratis ad decipiendum artibus insidiisque capi paterentur. — Prima significatio periculi per Clementem XII. anno MDCCXXXVIII. facta:3) cujus est a Benedicto XIV.4) confirmata ac renovata Constitutio. Utriusque vestigiis ingressus est Pius VII. :5) ac Leo XII. Constitutione Apostolira „Quo graviora“ <*) superiorum Pontificum hac de re acta et decreta complexus, rata ac firma in perpetuum esse jussit. In eamdem sententiam Pius Vili.,7) Gregorius XVI.,8) persaepe vero Pius IX.9) locuti sunt. Videlicet cum sectae Massonicae institutum et ingenium compertum esset ex manifestis rerum indiciis, cognitione causarum, prolatis in lucem legibus ejus, ritibus, commentariis, ipsis saepe accedentibus testimoniis eorum, qui essent conscii, haec Apostolica Sedes denuntiavit aperteque edixit, sectam Massonum, contra jus fasque constitutam, non minus esse christianae rei, quam civitati perniciosam : propositisque poenis, quibus solet Ecclesia gravius in sontes animadvertere, interdixit atque imperavit, ne quis illi nomen societati daret. Qua ex re irati gregales, earum vim sententiarum subterfugere aut debilitare se posse partim contemnendo, partim calumniando rati, Pontifices maximos, qui ea decreverant, criminati sunt aut non justa decrevisse, aut modum in decernendo transisse. Hac sane ratione Constitutionum Apostoliearum Clementis XIL, Benedicti XIV., itemque Pii VII. et Pii IX. conati sunt auctoritatem et pondus eludere. V erum in ipsa illa societate non defuere, qui vel inviti faterentur, quod erat a romanis Pontificibus factum, id esse, spectata doctrina disciplinaque catholica, jure factum. In quo Pontificibus valde assentiri plures viri principes rerumque publicarum rectores visi sunt, quibus curae fuit societatem Massonicam vel apud Apostolicam Sedem arguere, vel per se, latis in id legibus, noxae damnare, ut in Hollandia, Austria, Helvetia, Hispania, Bavaria, Sabaudia aliisque «Italiae partibus. Quod tamen prae ceteris interest, prudentiam Decessorum Nostrorum rerum eventus comprobavit. Ipsorum enim providae paternaeque curae nec semper, nec ubique optatos habuerunt exitus : idque vel hominum, qui in ea noxa essent, simu2) Ps. LXXXII, v. 2—4. — 3) Const. In eminenti, die 24. Aprilis 1738. — 4) Const. Providas, die 18. Maji 1751. — s) Const. Ecclesiam a Jesu Christo, die 13. Septembris 1821. — e) Const. data die 13. Martii 1825. — 7) Encyc. Traditi, die 21. Maji 1829. — 8) Encyc. Mirari, die 15. Augusti 1832. — 9) Encyc. Qui pluribus, die 9. Novemb. 1846. Alloc. Multiplices inter, die 25. Septemb. 1865., etc.
