A Győri Püspökség Körlevelei, 1878
Tartalomjegyzék
2 Catholicorum ferrea improbitate repressis, nativum, quem quisque ingenuus habet, justitiae sensum coeco vindictae studio obtundunt, imo nova nocendi ineunt consilia. Oriens tetris immanis belli calamitatibus ad internecionem vexatus jam contabescere pergit. Centena ibi occisorum, centena sauciatorum millia. His plures in liyemis frigore sine victu, sine vestitu incertis sedibus oberrant et misericordiam hominum efflagitant. Tantae impietati, tantis contentionibus, tantae persecutioni, tanto bello quando tandem finis imponetur ! Convertamus nos, Venerabiles Fratres ac Filii Dilectissimi, ad Deum, qui finem ponit aquis, ut non procedant ulterius, sed ejus voluntate obice, tandem confringant tumentes fluctus suos. In medio anxietatum nostrarum Ille vario modo erigit animos nostros et benignitate sua nos ad gratias agendas provocat. Ecce fideles orbis catholici erga venerandum Ecclesiae visibile Caput Chri- stique in terris Vicarium, medios inter impietatis assultus, et ringentibus licet irreligionis mancipiis, ima veneratione, infucata subiectione et tenerrimo candidi amoris filialis affectu feruntur. Direpto itaque patrimonio S. Petri, dissipatoque omni dominio temporali, hostis Pontifici dignitatis sublimitatem eripere, auctoritatem, qua is apud veros Ecclesiae filios, integris principatus sui rebus, pollebat, subvertere frustra conabatur. Excelsam sane et raro visam hujus adhaesionis manifestationem anno proxime elapso ipsi laeti contemplati sumus. Ex omnibus quippe orbis chri- stiani partibus, adeo e regnis trans Oceanum sitis, venerunt Hornam, suam in Summum Pontificem pietatem contestaturi et jubilaeum Episcopatus annum Eidem ter felicem ac ter faustum adprecaturi. Manifestissime patuit tunc, Pontificem summum in orbe quidquid non possidet armis, religione hodie quoque tenere. Sacrilegis suis statutis potentia civilis valles Helvetiae in valles lachryma- rum commutavit: et hoc non obstante, vivae populi catholici fidei nec hic, nec in ' Germaniae oris praevalere potuit. „Triticum, inquit S. Cyprianus (de unitate Ecclesiae) non rapit ventus, nec arborem solida radice fundatam procella subvertit. Inanes paleae tempestate jactantur, invalidae arbores turbinis incursione evertuntur.“ Dominus est illuminatio et salus eorum, quem timebunt? „Nec plus ad dejiciendum potest terrena poena, quam ad erigendum tutela divina.“ (Cyprian, ad Martyr, et Confessores.) Deus nempe, qui suorum militum sors et corona ipse est, dedit suis pugilibus, sicut quondam Confessoribus, admirabile fortitudinis et patientiae domini. ut non deficiant. Videmus ibi fideles omnis aetatis et conditionis cultum divinum, ubi publice non possunt, privatim exercere ; alios aerumnas carceris et exilii patienter tolerare; antistites e loco refugii, sicut prisca facere solebat aetas, fideles adhortari, consolari, animare ; alios in Comitiis imperii infatigabili zelo, quod juris et justitiae est, reclamare, urgere, propugnare. De plurimis horum valent ea, quae Lactantius in historia de mortibus persecutorum cap. XVI. Donato Confessori scripsit : „Nihil adversus te verbera, nihil ungulae, nihil ignis, nihil ferrum, nihil varia tormentorum genera valuerunt. Adimere tibi fidem ac devotionem nulla vis potuit. Hoc est esse discipulum Dei, hoc est militem Christi, quem nullus hostis ex-
