A Győri Püspökség Körlevelei, 1877
Tartalomjegyzék
29 ac beneficentiae exercendae consecrata, quorum nonnulla egestati aliisque miseriis et necessitatibus sublevandis mira munificentia ipsi Romani Pontifices Praedecessores Nostri et exterarum gentium pia liberalitas condiderant; ac si qua ex iis publicae caritatis operibus adhuc sub Ecclesiae vigilantia manent, lex quaedam non serius roganda esse fertur, qua illa a Nobis subtrahantur aut funditus aboleantur, veluti publica documenta non dubie nec obscure praenunciant. Vidimus praeterea , idque anima Nostra supra omnem modum dolore perculsa commemoramus , Ecclesiae auctoritati et moderationi subductum publicum ac privatum doctrinarum et artium magisterium, et docendi munus concreditum hominibus suspectae fidei, aut apertis Ecclesiae inimicis et qui non dubitarunt atheismi impietatem publice profiteri. Occupatis hac ratione et eversis tot religiosis magnique momenti institutionibus, id non satis visum est filiis Ecclesiae desertoribus, nisi etiam impedimenta ponerent sanctuarii Ministris, ne suum spirituale ministerium valeant libere exercere; atque huc etiam nefarie perventum est ea lege in aula oratorum legibus ferendis novissime approbata, quae de Cleri abusibus inscribitur, cuius vigore crimini et noxae vertuntur Episcopis itemque sacerdotibus, ac gravibus poenarum sanctionibus mulctantur ii actus, quos sub insidioso nomine perturbationis conscientiae, quam dicunt publicae, aut pacis familiarum praedictae legis auctores complectuntur. Ejus porro, quam innuimus, legis jussu verba ac scripta omnis generis, quibus Religionis administri decreta, leges aut alium quemque publicae auctoritatis actum vel rei sacrae juribus, vel Dei aut Ecclesiae legibus adversantem, pro sui officii ratione notandum ac improbandum censeant, animadversioni et poenis perinde subiiciuntur, ac opera illorum, qui praedicta scripta ediderint aut diffuderint, quocumque ex ordine ecclesiasticae auctoritatis, aut ex loco ipsa manaverint. Ubi haec lex perlata et promulgata fuerit, integrum erit laico tribunali judicium ferre, utrum ac quomodo sacerdos in sacramentis administrandis, in divini verbi praedicatione conscientiam publicam et domesticam tranquillitatem perturbaverit, ac episcopalis et sacerdotalis vocis ea erit conditio, ut ea comprimatur aut obstruatur, non minus quam vox ipsa Jesu Christi Vicarii, qui quamvis in se ipso nulli animadvarsioni obnoxius dicatur ob rerum politicarum rationes, in persona tamen eorum, qui eius noxae affines fuerint, puniendus esse censetur, uti publicus regni administer in conventu legumlatorum palam significare non dubitavit, cum respectu ad Nos habito aperte profiteretur, nec novum aut insolitum esse in legibus, nec a juris criminalis ratione, scientia ac usu absonum, poenis subiici participes criminis, ubi praecipuus auctor puniri non possit. Ex quo intelligitur ad Nos etiam ex dominantium sententia hujus legis telum spectare ita, ut ubi nostra verba aut acta in offensionem ejus legis incidant, Episcopi aut sacerdotes, qui nostros sermones et monita aut evulgarint aut éxecuti fuerint, poenas laturi sint eius praetensi criminis, cuius reatum et culpam Nos, uti praecipuus auctor, sustinere judicabimur. En Venerabiles Eratres, quemadmodum non solum tot praesidia, tot instituta roborata saeculis, invicta tempestatibus, Ecclesiae administrationi necessaria, hostili violentia ac demolitione apud Nos eversa sunt, sed eo etiam progressum est, ut 9*
