A Győri Püspökség Körlevelei, 1868
22 „Ut oratio, quam vocant quadraginta horarum coram Sanctissimo Sacramento, quo fre- quentissimus populus convenire solet, qua pietate et religione instituta est, eadem retineatur et propagetur.“ 7) Fuisse etiam consuetudinem Sodalibus SS. Trinitatis Peregrinorum Romae per singulas primas Dominicas mensium SS. Eucharistiam publice adorandi, Benedictus XIV. refert. 8) Constitutio Clementis VIII. 1592, vigesima Novembris edita disponit, ut devotio haec Orationis non ad aliquas, sed ad omnes jam Ecclesias urbis extendatur, commotus calamitatibus et angustiis, quae Christianam rempublicam, turbata in Gallia tranquillitate publica, et imminentibus Tureis, undique addixerunt. Noscens „Orationem bonorum esse conciliatricem, quae ex corde humili et animo contrito coelos penetrat, iram Dei mitigat, plagas et flagella avertit, et divinae misericordiae impetrat abundantiam ... et quidem tanto facilius, quanto major fidelium, et piorum multitudo in uno charitatis spiritu copulata continuatas adhibet preces, — statuit ad placandum Deum . . . perpetuam sine intermissione Orationem quadraginta horarum publice in alma urbe sic instituere . . ut die noctuque quavis hora, toto vertente anno sine intermissione Orationis incensum in conspectum Domini dirigatur.“ 9) Incepit ipse pius Pontifex Devotionem hanc Dominica prima Adventus post Sacrum Solenne in Palatio Apostolico cum Cardinalibus, per ceteras Urbis Ecclesias continuandam. Orationi huic recta jam serie divisae adorationem SS. Eucharistiae mox, vel jam ante ad exemplum Mediolanensium junctam fuisse Benedictus XIV. conjicit. 10) Laudabili huic consuetudini successu temporis plures additae fuere caerimoniae, copiosaeque editae regulae in Oratione, Sanctissimi expositione, repositione etc. observandae, quas Clemens XI. in celebri sua Instructione, 1705. die 21. Januarii edita, collegit, et Successores Innocentius XIII., Benedictus XIII., et Clemens XIII. confirmarunt. Hae tamen regulae, praeter generalia quaedam, quae alioquin in expositione SS. Eucharistiae ubivis locorum observari debent, non obligant extra Urbem Romam, sicut S. Rit. Congr. 1749. die 12. Julii respondit: „Praedictam Instructionem Clementis XI. extra Urbem non obligare, laudandos tamen, qui se illi conformare student, nisi aliud ab Ordinariis locorum statuatur.“ Hinc jam facile explicare possumus, qui fieri potuerit, ut alicubi in maximis urbibus Devotio quadraginta horarum, — utut successu temporis in vicem nocturnae adorationis diurna tertiae diei adoratio fuerit substituta, — invaluerit: alibi autem alia huic similis, et ejus quaedam imitatio fuerit introducta. Prae-ceteris commemoranda est imitatio, quae in Dioecesi Leodiensi seculo XVIII. initium habuit. Ibi namque piae memoriae Episcopus Leodiensis Outremont, impetrato Pontificis consensu, devotionem de perpetua adoratione SSmi ita coordinavit, ut in Dioecesi Leodiensi adoratio haec diu noctuque totum per annum continuaretur. In singulis pagis una dies erat huic devotioni consecrata juxta seriem praefixam, et horae 24. inter parochianos distributae. Interdiu Sanctissimum expositum erat, et coram Sanctissimo fuere persolutae preces: illi e contra fideles, quibus horae noctis obtigerant, preces suas domi persolverunt. Pere- grinantes, urgenti labore occupati, et aegroti huic devotioni satisfacere poterant magni hujus Mysterii contemplatione, et actus fidei, spei et charitatis eliciendo. Huic pietatis 7) Acta Eccl. Mediol. I. p. 8. — 8) Instit. 30. — 9) Bullar. Mag. Tom. III. p. 24. — 10) Instit. 30.
