A Győri Püspökség Körlevelei, 1866

Tartalomjegyzék

3

existimemus. “ 15) Quamobrem, si sapimus, omnem vitae nostrae rationem ita disponamus oportet, ut nullum plane temporis punctum praeterlabi patiamur, quo non aliquid utilis operae moliamur. Quid autem utilius a nobis fieri posse censebimus, quam animum a vitiis et pravis propensionibus in dies magis magisque expurgatum, iis christianae sapientiae ac honestatis praesidiis imbuere, quorum ope in virum perfectum, in mensuram aetatis plenitudinis Christi 16) sensim adolescamus. „Stoici, inquit S. Hieronymus quibus curae est verba singula definire, tempus dixerunt esse correctionis, sive efficientiae : quod significantius graece dicitur %ξόνος είναι χατοζ&ιότεως. Omne nempe tempus, in quo non virtutibus, sed vitiis deservimus, perit, et quasi non fuerit, reputatur in nihilum. “ ,7) Cumprimis vero vocationis nostrae munia sancta habere, ac conscientiosa fidelitate implere; insuper aliorum quoque commodis, quantum per vires licet, inservire; et in assignata nobis statione, etsi humili ac inconspicua, plurimum boni, sine strepitu, sine lucri laudisve ambitu, solo Deo teste contenti, agere connitamur. „Vita namque praesens, tempus est sationis,“ 18) cui in aeternitate merito laborum respondens succedet messis. Ita sane: „Tempus sementis tempus est praesens, et vita quam currimus: in hoc licet nobis quod volumus seminare; cum ista vita transierit, operandi tempus aufertur.11 19) Proinde „dum tempus habemus, operemur bonum ad omnes;11 20) „quia venit nox, quando nemo potest operari.11 21)

Cum tanti sit recte uti tempore, non parum interest nosse, quo id potissimum subsidio effici valeat; quare quisquis hoc in negotio feliciter et cum spe maximi proventus versari velit, necesse est, ut certum sibi modum ordinemque vitae constituat, cui singulas actiones suas attemperet, et a quo recedere, nisi caritas aut necessitas urgeat, religioni ducat. Hanc legem praestantissimi quavis aetate viri sibi dictam putaverunt, et praecipui morum magistri impense commendaverunt omnibus, quibus propositum esset, non ex arbitrio et ut fert impetus, sed ex rationis et evangelii praescripto vivere; cum hoc solum pacto caveri possit, ne quis in praeposteras noxiasve defluat occupationes. Sic S. Joannes Chrysostomus monet: „Non licet tibi, dilecte, quoquo libet modo vivere; sed leges tibi et regulas praescribas, ut accurate omnia perficias, et magnam custodiam adhibeas etiam circa ea, quae levia putantur esse. Certamen quippe luctaque est omnis vita praesens, et eos qui semel in hoc virtutis stadio sunt ingressi, sese omnino continere par est.“ 22) Eumdem in sensum loquitur etiam S. Laurentius Justinianus: „Maximi procul dubio periculi res est, prout suggerit animus velle degere: propterea cunctis consulendum est, ut taliter unumquodque disponant opus, quatenus quaelibet hora propriam habeat actionem. Sciant quando orationi, quando lectioni, quando operi manuum incumbendum sit, ne acediae spiritu in mentis dubietatem vel hebetudinem evecti tempus suum inaniter consumant.14 23)

At enim magna opus est constantia et tenaci proposito, ne falsa rerum specie

,5) Ε’πειδή καλόν μη ξ'ηματος μόνον καί πξάξεως, ά^λά κα) καΐζου παντός καί όόζας αυτής του ακαςιαίου κα) λεπτότατου^ οίετ^αι λόγον άπαιτειτ^αι ημάς. s. Gregor. Naz. Orat. 28. Ορρ. t. 1. ed. Billii. Colon. 1690. — ,e) Ephes. 4, 13. — I7) Comment. in Agg. o. 3. Opp. t. 6. ed. Vallars. Verőn. 1735. ■8) S. Leo M. Serm. 10. c. 2. Opp. t. 1. ed. Migne. — 1S) S. Hieron. lib. 3. Comment. in epist. ad Gál. c. 6. Opp. t. 7. — *») Gál. 6, 10.— 2I) Joan. 9, 4.— 22) Horn. in Pascha, n. 5. Opp. t. 3. ed. Montfauc. Paris. 1721. pag. 756. — 23) De discipl. et perfect. mon. convers. c. 10. n. 3.

1*