A Győri Püspökség Körlevelei, 1865
Tartalomjegyzék
32 latius in dies propagari et in praxim deduci, exploratum est omnibus. Nolite conformari huic saeculo; quin potius ei obsistere, et stragem, quam animabus inferre parat, omni qua licet ratione propulsare satagite. „Ad hoc a Deo dati estis ... ut depravatos mores ac leges mundi, verbis et exemplis viriliter impugnetis.“ 37) Quod ut efficaciter et felici successu praestari a nobis valeat, eo imprimis omnis conferenda est opera, ut recalcitrantem spiritui carnem ipsi primum in nobis edomemüs, ejusque appetitiones ac motus in lubrica quaeque praecipites, fortiter reprimamus. Quam id ad ineundam perinde ac tutandam vitam spiritualem sit necessarium, facile patet. Apostolus ea solum conditione nos victuros asseverat, si facta carnis spiritu mortificemus; ;i8) neque aliud certius ait nostrae cum Christo necessitudinis dari documentum, quam si carnem cum vitiis et concupiscentiis suis crucifigamus; 39) ac propterea hortatur, ut exhibeamus corpora nostra hostiam viventem, sanctam, Deo placentem 40) Salvator vero divinus ei, qui sequi se vellet, hanc dixit legem, ut abneget semetipsum et tollat crucem; 41) quam in rem ut nos promtiores alacrioresque redderet, ipse sanctissimo exemplo, totoque vitae suae tenore praeivit. „Christus, qui non fallitur, elegit quod carni molestius est; id ergo melius , id utilius, id potius eligendum; et quisquis aliud doceat vel suadeat, ab eo tamquam a seductore cavendum .“ 42) Quamobrem mortificatio omnibus sine discrimine Christianis praescripta, impensiori studio frequentanda est nobis, quos, dum sacro presbyteratus ordine initiaremur, monuit Episcopus: „Imitamini quod tractatis; quatenus mortis dominicae mysterium celebrantes, mortificare membra vestra a vitiis et concupiscentiis procuretis.“ 43) Qui longa contentione nondum eo usque profecit, ut compositis animi perturbationibus pravas cupiditates subjugaverit, is e sententia S. Gregorii Nazianzeni, sacerdotio idoneus haud est, nec nisi periculose humeros illi submittit: „Vix quisquam, nec nisi diuturna philosophia se ipsum domuerit, atque animae nobilitatem et claritatem ab eo quod humile est et cum tenebris conjunctum,· abruperit, vel Deum propitium nactus sit, aut etiam ambo haec habuerit, atque ad oculos sursum erigendos quam maxime sese exercuerit, deprimentem materiam superare queat. Prius autem quam eam pro virili sua quispiam superarit, mentemque, quantum sat sit, repurgarit, longeque supra alios ad Deum appropinquarit: animarum curam et imperium suscipere, ac mediatorem inter Deum et homines ag'ei'e (hoc enim fortasse sacerdos est) minime tutum esse censeo.“ 44) — Et profeöto ardua sunt saepe, multisque implexa molestiis ac difficultatibus munia, quae sacerdoti, praesertim in animarum cura constituto, obeunda incumbunt , quibus si rite perfungi velit, commoditatibus suis nuntium mittere debeat, quin aliquid inde solatii atítJ praemii sperare liceat; nam ut Concilium Mediolanense I. loquitur: „Intelligant (cleridi) se cum in Dei militia adscripti sunt, non ad commoditates aut voluptates, sed ad labores ac sollicitudines vocatos esse; et in iis numerari^ quos dedit Deus in opus ministerii.“ 45) Quomodo jam in his versabitur, qui in suimet abnegatione, et retundenda amoris proprii oblocutione exercitatus non est? — Quis porro nescit obligationem nobis impositam esse, bono aliis praelucendi exemplo? Sic luceat lux vestra coram hominibus, ut videant opera vestra bona, et glorificent Patrem vestrum qui in caelis est. 4Ö) In omnibus teipsum praebe exemplum bonorum operum. 47) Quae quidem obligatio tanto est gravior, quanto majorem constat inesse vim exemplo, quam a’) Bartholom, a Martyr. Stim. pastor, par. 2. c. 6. — ®) Rom. 8, 13. — 39) Gal. 5, 24. — 40) Rom. 12, 1. — 4I) Matth. 16, 24. — 42) S. Bemard. Serin. 3 in Nativ. Dom. n. 1. — 43) Pontific. rom. in exhort, ad presbyt. ord. — **) Orat. 1. — 45) Par. 2. tit. de vita et hon. der. — 46) Matth. 5, 16. — *"') Tit. 2, 7.
