A Győri Püspökség Körlevelei, 1865
Tartalomjegyzék
7 verbis Pontificis, quibus ipsorum principia et molitiones propalantur reprobanturque, tantum inesse vigoris ac energiae virilis advertunt, ut ea per totum qua late patet orbem terrarum personent; dum advertunt innumeros ubique gentium et locorum verbis illis reverenter assurgere, et morem alacriter gerere: inexspectato hoc phoenomeno attoniti fremunt, et alii encyclicam frivolis commentariis aut cavillationibus persequuntur, alii veteres naenias fabulasque recantant. „Sed inceptus clamor frustratur hiantes“9) Millio- nes namque catholicorum fidelium, quorum tessera est: „Ubi Petrus, ibi Ecclesia,“10) audita summi Pastoris et Magistri voce, eam prona excipiunt docilitate, totoque mentis assensu amplectuntur. Reprobatas ab illo doctrinas, tamquam a veritate alienas, et ipsi reprobant detestanturque; persuasum quippe habent, summam de rebus fidei decernendi, et veritatem salutarem docendi auctoritatem penes Romanum esse Pontificem, qui in beato Petro divina ordinatione constitutus sit fundamentum et caput Ecclesiae, ad conspicuam ejusdem Ecclesiae unitatem tum exhibendam, tum efficiendam; cui proinde adhaerere omnes debeant, ni circumferri velint omni vento doctrinae in nequitia hominum, in astutia, ad circumventionem erroris;1 ‘) atque inde intelligunt, piaculum fore ejus refragari sententiae, „cujus terrestre judicium, praejudicata auctoritas sit in coelo.“12) Milliones item catholicorum gratulantes applaudunt Pio IX., eique intimiore caritatis et pietatis affectu devinciuntur, quod demandato sibi per Christum fratres confirmandi officio,13) inter difficillima rei catholicae et Sedis Apostolicae adjuncta, tam praeclare perfunctus fuerit. Milliones denique catholicorum exsultantibus animis grates Deo Optimo Maximo dependunt, quod ejus beneficio membra sint Ecclesiae, quae divino tuta praesidio, nullis obscuratur erroribus, nullis succumbit periculis; licet enim oppugnata haeresibus, vexata persecutionibus, ab ipsis adeo infernae potestatis heroibus impetita, non modo semper illaesa persistit; sed ex omnibus adversitatum procellis vegetior quoque atque illustrior emergit; ut eleganter S. Joannes Chrysostomus declarat: „Non cessat Ecclesia oppugnari et vincere i insidiis impeti, et superare insidias. Quanto magis alii insidiantur, tanto magis illa augetur; fluctus dissipantur, et petra stat immobilis . . . Verbum Dei est: inconcussa est Ecclesia. Portae inferi non praevalebunt adversus eam. Qui impugnat illam, se ipsum profligat ipsamque fortiorem ostendit; qui impugnat illam, vires suas dejicit, nostrumque tropaeum reddit illustrius.“ 14) Ecquid ergo causae est, quod liberales Pontificis encyclicam tam indignanter accipiant ? An eam vulgando, novum quiddam et hactenus inauditum molitus est Pontifex? Atenim non aliud egit, quam quod inde a principio semper in Ecclesia factum fuisse constat; ut scilicet, quoties doctrina nova in deposito fidei non contenta, aut eidem opposita caput extulisset, ea ad Sedem Apostolicam, tamquam supremum controversiarum 9) Virg. Aen. VI. 493. — 10) S. Ambros, in Ps. 50. n. 30. — J1) Ephes. 4, 14. — 12) S. Hilar. Comment. in Matth, c. 16. — 13) Luc. 22, 32. 14) Oti παύεται η Εκκλησία πολεμουμενη και νικωσα, hηβουλευομενη κα) πεζιγινομενη. "Οσονάλ· Χοι επιβουλεύουσι, τοσούτον άύτη άυξεται καί τα μεν κύματα διαλύεται η ΰε πετζα έστη- κεν ακίνητος. . . Αάγος εστ) του Θεού ακίνητος ή Εκκλησία. ΠόΧαι αΰου ου κατισ'χβσουσιν αυτής. Ό πολέμων εαυτόν καταλύει, την δί εκκλησίαν Ισ'χρξοτεξαν ΰεικνυσιν’ ο πολεμούν την ίσ'χυν εαυτός καταβάλλει, ημών δ« λαμπξότεξον εργάζεται Το τξοπαινν. Hóm. de Chananaea. η. 1. 2*
