A Győri Püspökség Körlevelei, 1864
Tartalomjegyzék
50 sacram facere. Illud vero operae pretium ducimus observare, facultatem binas celebrandi Missas, si quando alicui tribuatur, semper quibusdam affectam conditionibus, et certis veluti coercitam limitibus , intra quos solum ea legitime exerceri valeat, concedi solere. Quam in rem sequentia juvat annotare: 1. Parocho duas habenti communitates eo dumtaxat pacto licet in utraque Missam celebrare, si nullus inveniatur presbyter, qui in alterutra sacrificandi officio perfungatur. Nam si in his parochiis aliquis deprehendatur sacerdos, qui rem divinam facere possit, tum illarum rectori nequaquam licet in utroque loco sacrificium iterare, cum alterius presbyteri opera, populi necessitati satis consulatur. Hinc S. Turibius Archiepisco- pus Limanus in sua dioecesana Synodo anno 1592. cap. 3. ita statuit: „Licentiam concedimus omnibus Indorum Hispanorumque parochis nostri districtus, ut diebus dominicis et festivis de praecepto servandis, possint celebrare duas Missas in duabus ecclesiis tam inter se distantibus, ut qui in loco unius ecclesiae assistunt, non possint commode accedere ad audiendam Missam in altera; cum autem habuerint alium sacerdotem, qui possit celebrare in altera dictarum ecclesiarum , non poterit parochus celebrare in utraque, sed unam tantum Missam in una, quandoquidem alter sacerdos possit satisfacere necessitati alterius populi.“ Et Benedictus XIV. in Constitutione Declarasti 44) multis laudibus prosecutus est Episcopum Oscensem, qui parochos suae dioecesis ideo vetuit in duabus distinctis, longo intervallo ab invicem dissitis parochiis eadem die sacrum celebrare, quoniam non deerant sacerdotes, qui post Missam a parocho in una ecclesia pa- rochiali celebratam, possent illius vice in alia parochia divina mysteria perficere. 2. Facultatis, de qua heic loci nobis sermo est, usus fieri unice potest diebus dominicis et festis, quibus fideles praecepto Ecclesiae Missam audire obligantur. Id adeo verum est, ut Episcopo Namurcensi percontanti, an presbyteris, quibus licentia per Ordinarium data est bis celebrandi, eadem concedi queat etiam pro festis auctoritate pontificia abrogatis, sed quae populus illius regionis, frequentatione cultus divini, aliisque pietatis operibus observare adhucdum consuevit: S. Congregatio Rituum rescribendum censuit: id non expedire. 45) 3. Numquam sacerdos proprio nixus judicio, sed impetrata nonnisi Episcopi permissione ad celebrandam secundam eodem die Missam procedat oportet; ut sapienter monet Benedictus XIV. in citata saepius Constitutione Declarasti. „Certissimum illud est, inquit, missionariis tantum a Sede Apostolica potestatem aliquando fieri, ut uno die sacrificium bis operentur; reliquis vero sacerdotibus opus esse , ut hac de re facultatem ab Episcopo consequantur, etiamsi causa necessitatis intercedere videatur; cujus sane judicium ad ipsos sacerdotes nequaquam pertinet.u Eapropter Concilium provinciale Bur- digalense anno 1583. c. 5. decrevit: „Ne hujusmodi facultatem Episcopi largiantur nisi sacerdoti spectatae probitatis, idque gravissimis de causis, quae facultas brevi etiam tempore circumscribatur, nec ad plures dies quam ad dominicos et festos, in diversis tantum ecclesiis protrahatur.“ Apud Fagnanum 46) legitur resolutio quaedam S. Congregationis Episcoporum et Regularium, in qua praescriptis regulis ab Episcopo servandis in concedenda facultate alicui sacerdoti plures una die Missas celebrandi, haec adjiciuntur: „Nec concedi potest haec licentia ab Episcopo generaliter, quasi privilegium alicujus 44) 16. Martii 1746. Bullar. t. 2. — 45) Gardellini, tom. 4. n. 4786. — 46) Cap. In ordinanda, n. 37. de simonia.
