A Győri Püspökség Körlevelei, 1864

Tartalomjegyzék

2

prodat, aut acrioribus nos stimulis ad redamandum impellat, quam crebra intentaque passionis dominicae contemplatio: „Commendat quippe caritatem suam Deus in nobis,

quoniam cum adhuc peccatores essemus, secundum tempus Christus pro nobis mortuus est." í) Quid proinde aequius? quam „ut ipsum amplectamur brachiis quibusdam vicariae dilectionis, ipsum sequamur studio piae conversationis;“ 2) seu quemadmodum idem significantius expressit Apostolus: „ut et qui vivunt, jam non sibi vivant, sed ei qui pro ipsis mortuus est et resurrexit."3) Neque dubium est, ex serio ruminata Christi passione amplissimas in animam redundare utilitates. Semper enim ex ea probi sanctique homines verae sapientiae lumina, delicias spirituales, infirmitatum suarum remedia, et splendidissimos virtutum omnium flores, tamquam ex horto quodam irriguo fertilique, collegerunt. „Ecce, ait S. Ronaventura,4) aperta est apotheca omnibus aromatibus plena et medicinalibus opulenta; ecce aperta est janua paradisi . . . ; ecce lignum vitae tam in ramis quam in stipite perforatum; ecce apertus th•-'aurus sapientiae et caritatis aeternae. Intra per vulnerum aperturam, et magnas delici obtinebis."

Cum tanta, tamque praeclara e pi.i consideratione laborum, quibus Salvator divinus pro nobis perfunctus est, proveniant commoda: ecquid necesse fuerit Venerabiles Fratres et Filii dilect. operosa contety Vos hortari, ut menti ac instituto Ecclesiae obsecundantes, hoc cumprimis temj**-.^smeditationi Christi patientis impensius vacetis? Quod quidem nobis licet non monentWS, Vos ultro facturos esse confidimus. Neque enim quemquam Vestrum fugit, passionem Christi efficacissimum etiam esse caritatis incentivum, ejusque in dies amplius provehendae adminiculum certissimum. Quid vero sacerdotibus majore industria expetendum et diligentiori studio consectandum est, quam caritas, in qua summa totius consistit religionis, utpote quae juxta Apostolum finis praecepti,5) plenitudo legis,6) vinculum est perfectionis;7) et sine qua, quicquid honestatis ac decoris cuiquam inesse videatur, pretio caret; nam ut loquitur S. Leo M.8) „Nudae sunt omnes sine caritate virtutes, nec potest dici in qualibet morum excellentia fructuosum, quod non dilectionis partus ediderit." Immo non abs re majoribus nostris visum est, caritatem ordini sacerdotali adeo intrinsecam ac veluti nativam esse, ut quantumlibet eximiis quis ornatus existat dotibus, si unius hujus exsors sit, mensuram nominis implere nullatenus possit. „Qui cum aliis virtutibus caritatem habet, ait Hugó a

S. Victore,9) sacerdos est: et qui etiam alias sine ista habet, sacerdos non est. Habeamus itaque, si veri sacerdotes volumus esse, quod esse debemus." Id autem cum de sacerdotibus universim, quanto magis valet de pastoribus animarum ? quandoquidem teste S. Augustino:10) „Pascere gregem dominicum, amoris est officium." — Quamobrem

*) Rom. 5, 8. 2) S. Bemard, serm. 1. pro Dominic. 1. Nov. n. 2. Opp. t. 3. coi. 944. 3) 2. Cor. 5, 15. *) Stimul.

amor. p. l.c. 1. 8) 1. Tim. 1, 5. 6) Rom. 13, 10. 7) Coloss. 3. 14. 8) Serm. 48. in Quadrag. 10. c. 3. Opp. t. 1. coi. 182. 9) Serm. 14. de sacris vest. ,0) Tract. 123. in Joann.