A Győri Püspökség Körlevelei, 1859
Tartalomjegyzék
131 Quodsi instituta investigatione causae canonicae ab oratoribus prolatae veritas nulli dubio subjaceat, declaret Curatus oratoribus, ut sciant, existere praeceptum de essentia, imponens iisdem obligationem vi cujus tenentur indicare , an copulam incestuosam admiserint, item an habuerint intentionem reciprocam et exterius manifestatam jactum peceaminosum committendi ad dispensationem facilius obtinendam, dicendum illis, has circumstantias aperiendas, et in libello supplici exponendas esse, dispensationem fore irritam si illae silentio premerentur. In declaratione hac facienda omnem cautelam ac prudentiam, omnemque moderationem adhibendam esse per se intelligitur, imprimis si sponsi, qui quaerunt dispensationem, sint spectatae conditionis ac bene morati. Aliud dicendum, si suspicio copulae adsit, aut si oratores sint rudes et procaces, tum clarius de praemissis interrogari poterunt, moneanturque, ut falsum quemque timorem exuentes apertum veritati dent testimonium, neque eam vel occultent vel adulterent, siquidem de valore res sit dispensationis et matrimonii. Has circumstantias in libello supplici necessario exprimendas esse ex superius dictis prono fluit alveo. Verumtamen si incestus sit occultus, non debet ejus mentio fieri in libello supplici dispensationis pro foro externo, sed satis erit, dispensationem ejus fictis nominibus petere, ut aeque dictum est in prioribus, nisi oratores in id libere consentirent, ut copula in precibus pro foro externo allegetur. Cognitionum in Sede confessionali haustarum nullus fieri potest usus, cum sigillum sacrainentale nullo pacto violare liceat. Curati porro erit oratores monere pro re nata, ut ab iterando incestu omnino caveant, illos autem, qui adusque castos semet exhibuerunt, exhortari, ut se porro immaculatos custodiant, ne irrita reddatur dispensatio, quam opperiuntur. Synodus Provincialis Maronitarum, a Summo Pontifice confirmata, de anno 1736 in hanc rem sic loquitur: „Parochi», parentes, et omnes sponsorum curam habentes sedulo admoneant sponsos, qui aliquo consanguinitatis vel affinitatis gradu conjuncti Apo- stolica indigent dispensatione, si ante dispensationis exeeutionem contrahant, vel carnaliter se cognoscant, dispensationem praedictam esse nullam, et nova opus esse dispensatione ad matrimonii validitatem.u Quodsi vero oratores, qui dispensari cupiunt, ejusmodi impedimento irretiti sint, in quo sola Apostolica Sedes dispensat, nec Episcopo vi privilegii Apostoliéi dispensare integrum est, DÜ. Curati prae oculis habeant dispositionem §. 81. Instructionis pro Judiciis Ecclesiasticis quoad causas matrimoniales editae hujus tenoris: „Caetera quod adtinet impedimenta dirimentia, unanimi conatu agendum est, ut efficax eorum vigor aut asseratur aut restituatur. Ubi matrimonia inter consanguineos proximiores inita frequenliora occurrunt, corrumpunt intima familiarum commercia, ulpote cupidinem pravam ejusque suspicionem excitantia.“ Dispositionis hujus, quippe quae SS. Canonum spiritui apprime conformis est, sensum et causas parochianis suis frequentius exponant, quo illi ab expetendis hujusmodi connnbiis salubriter deterreantur; neque alias, quam si urgentissimae causae dispensationem suaserint, pro eadem supplices fiant, nullam vero stantibus etiam bis spem oratoribus faciant, quum officii mei esse ducam, praecilatam dispositionem quantum fieri potest observandi. Priusquam autem supplicem libellum mihi exhibeant, in causam ejusque veritatem, nec non in illas circumstantias , quae^upplicatione pro gratia dispensationis necessario exprimendae sunt, prouti superius dictum est, solertissime investigent, et de compertis adaequate referant. Pro rescriptis dispensationum Romanarum, quas Dataria expedit, nisi illae in forma pauperum fuerint expetitae, dependendae sunt ampliores taxae, quae etiam mulctae vocantur. De causa, ob quam desumantur, audiendus est Pius VII. ad Episcopos Galliae sic scribens ') *) *) Ddo. 28. Februar. 1809.
