Novák Ádám (szerk.): Fontes Memoriae Hungariae III. Varsóban őrzött magyar vonatkozású oklevelek, 1439–1489. Közreadja: Novák Ádám, Tóth Orsolya és Tóth Péter (Debrecen, 2019)
Oklevélszövegek - 124
124 62. 1440. július 17. Székesfehérvár. A magyar rendek oklevele, amely szerint mivel Erzsébet királyné elvitette a Szent Koronát és megkoronáztatta vele csecsemő fiát, ezért a Szent István király fejereklye-tartójából kivett régi koronával Magyarország királyává koronázták Ulászló lengyel királyt. In nomine Sanctae Trinitatis et individuae Unitatis feliciter, amen. Nos praelati, barones, comites, milites, proceres et nobiles totius regni Hungariae cum efficacissima facultate communitatem eiusdem repraesentantes ad perpetuam rei memoriam multum clare cognitum coram nostris constat obtuitibus praecessorum nostrorum consummatis hucusque temporibus reipublicae diligentiam et eiusdem utilitatem operosam advertentiam hoc in regno felici fuisse actum solertia et ex eiusdem directione tam provida, quam utili non parvum, imo maximum in Christiana religione commodum viguisse. Quae et si plerumque ut temporum mutabilitate assolet nunc impugnationibus diversis, nunc vero aliorum stimulorum iniectionibus sinistris in se immissae adversitatis seminarium pertulerit et fortuitus varii ventilabro utcunque agitata fuerit, aeque tamen successit ea pro semper animorum idemptitas et voluntatum recuperata unanimitas, ut haec ipsa, quae visa sunt, interdum ad publicam utilitatem conducere accuratius ordinari et disponi, illa vero, quae communis nociturnitatis et dissidii materiam immitere agnita sunt, providentiae sarculo extirpari et evelli solititius curabantur. Quo pacto et nos, qui praesentium temporum dies cursu vitali deducimus, opportune arbitrati sumus, eam parimodo et per nos mutari debere operam, quatenus res huius regni et nostra iuxta modernorum qualitatem agendorum et temporum, sicuti provide sic et salubriter regi ac in melius auctore Domino dirigi propensius cognoscatur. Sic quidem mortuo nuper et de hac vita sublato condam illustrissimo bonae memoriae principe, domino Alberto Romanorum ac huius regni, etc. rege, immediato dum generali in civitate Budensi congregatione celebrata, cognoscentes regnum hoc, quod impraetermisse plurimorum aemulorum et praecipue paganorum impugnatur insultibus, idoneo et habili rectore carere non posse, missisque communi voluntate, assensu quoque et consensu tam serenissimae principis dominae Elizabeth reginae Hungariae, praefati condam domini Alberti regis relictae, prout hoc ex literis suis clare consistit, quam etiam omnium nostrum ad serenissimum principem dominum Wladislaum Poloniae regem excelsum solemnibus ambasiatoribus et nunctiis nostris, eundem tanquam in regem, tutorem et rectorem huius regni communi desiderio electum ad hunc locum primum pro honore Dei et fidei sanctae catholicae augmentum, et demum pro utilitate nostra ad suscipiendam coronam eiusdem regni invitassemus et diligentius instantes induxissemus. Quia tempore intermedio praefata domina
