S. BONAVENTURA: Legenda Maior S. Francisci Assisiensis et eiusdem Legenda Minor (1941)

CAPUT III. Deinstitutione Religion is et approbations Regulae

1 6 S. BONAVENTURA. i c 32 venerandus, dominus Ioannes de Sancto Paulo, episcopus Sabinensis, omnis sanctitatis ama tor et adiutor pauperum Christi; qui divino Spiritu inflammatus, Summo Pontifici dixit et fratribus suis

: «Si petitionem pauperis huius tamquam nimis arduam novamque refellimus, cum petat confirmari sibi formám evangelicae vitae \ cavendum est nobis, ne in Christi Evangelium offendamus. Nam si quis intra evangelicae perfectionis observantiam et votum ipsius dicat contineri aliquid novum aut irrationabile vel impossibile ad servandum, contra Christum, Evangelii auctorem, blaspliemare convincitur ». Quibus propositis, successor Apostoli Petri, conversus ad pauperem Christi, HC 16 dixit: « Ora, fill, ad Christum, ut suam nobis per te voluntatem ostendat, qua certius cognita, tuis piis desideriis securius annuamus ». 9a. Additio posterior 2. — « Cum autem ad Romanam curiam pervenisset et

» adduceretur ante conspectum Summi Pontificis, essetque Christi Vicarius in palatio Lateranensi, in loco qui dicitur Speculum deambulans, altis meditationibus occupatus, Christi famulum tamquam ignotum repulit indignanter. Quo humiliter foras egresso, sequenti nocte huiusmodi revelatio facta est a Deo ipsi Summo Pontifici. Videbat namque inter pedes suos p a 1 m a m paulatim succrescere et in arborem pulcherrimam elev a r i. Et eo mirante, quid haec visio vellet ostendere, divina lux impressit menti ipsius Christi Vicarii, quod haec palma ilium pauperem, quem in die prae1 Cf. Regula I, Prooemium et c. 1; Regula II, c. 1; ap. Opuscula, 24-25, 63. 2 Facta est a Fr. Hieronymo de Asculo, Ministro generali Ordinis, 1274-1279, qui rem didicerat a Cardinali Richardo de Annibaldis, ex eadem Stirpe comilum Signiae (cuius fuerat Innocentius III), an. 1276 defuncto; v. Chron. 24 General., ap. AF 111, 365. Cf. etiam infra Mirac., VII, 6 ; X, 5.