S. BONAVENTURA: Legenda Maior S. Francisci Assisiensis et eiusdem Legenda Minor (1941)
CAPUT II. De perfectaconversione eius ad Deum et de reparatione trium ecclesiarum
1 6 S. BONAVENTURA. II c 10 ritu, causa orationis intrasset ; prostratus ante imaginem Crucifixi, non modica fuit in orando spiritus consolatione repletus. Guinque lacrymosis oculis intenderet in domini*' in c 2 cam crucem, 'vocem de ipsa cruce dilapsam' ad eum corporeis audivit auribus, ter dicentem : « Francisce, vade et repara domurn meam, quae, ut cernis, tota destruitur!». Tremefactus Franci scus, cum esset in ecclesia solus, stupet ad tarn mirandae vocis auditum, cordeque percipiens divini virtutem eloquii, mentis alien a tu r excessu. In se tandem reversus, ad obediendum se parat, totum se recolligit ad mandatum de materiali ecclesia reparanda, licet Mi c ii principalior intentio verbi ad earn ferretur, * quam Christus suo sanguine acquisivit\ sicut eum Spiritus sanctus * ic 8 edocuit, et ipse postmodum fratribus revelavit. * Surr ex it " iui 6 proinde, signo crucis se rnuniens, et assumptis pannis 'venalibus ', ad civitatem quae F u 1 g i n i u m dicitur festinus accessit, ibique venditis quae porta rat, equum cui tunc insederat, felix mercator, assumpto pretio, dereliquit, rediensque Assisium, ecclesiam de cuius reparatione mandatum accepe* ic 9 rat, * 1 reverenter ' 2 intravit et invento illic sacerdoti pauper culo 'reverentiam decentem exhibuit ', ad reparationem ' ecclesiae ' et pauperum usum 3 pecuniam obtulit, et ut secum se morari pateretur ad tempus, humiliter requisivit. Acquievit sacerdos de mora ipsius sed timore parentum pecuniam non recepit, quam verus pecuniarum contemptor in quamdam fenestram proiciens, abiectam 4 velut 4 pulverem ' vilipendit. i c io 2- Moram autem faciente b servo Dei cum sacerdote praedicto, cum hoc intellexisset pater ipsius, perturbatus 1 Act. 20, 28. 2 Inter '' posita item e luliano, 6, transscripta sunt. 3 Cf. Officium S. Francisci, II, II, ap. lulianum de Spira, Vita et Officium rhythmicum S. Francisci, Ad Claras Aquas 1936, p. 75. 4 Haec et ultima vox sunt ex cit. Officio , 11; paenultima es luliani. 5 Matth. 25, 5.
