Fejér Megyei Történeti Évkönyv 10. (Székesfehérvár, 1976)

Közlemények - Kilián István: Iskolai színjátszás Székesfehérvárott a 18. században

ditorum debet, qvam honor suus. Anastasius. Oh animum vere regium! Steph. Accedit Anastasi; quod armis cum Caesaré dimicaro, malum pessimum Religioni metuendum habeam. Occupatis enim bello Teutonico exercibitus, Hungaris idololatris non resistemus. Ah! tot annorum labores, Christi et Mariae causa susceptos, una disperdet dies. Anast. Et Cristiane et politice sapis Princeps. Steph. De — [6a] liberatum est itaqve

96 Páter, Conrado cedere: imo nec hoc satis: ipso principatu abdicabo memet hodie, et qvidqvid possideo juris, digniori transcribam. Anast. Ah Princeps! quis te dignior? aut qvae causa tam inauditi consilij? Steph. Causae me movent graves: salus animae, Reipublicae commodum, honor DEL Age infer coronam; qvam, ut lego, summus mihi Pontifex mittit. Anast. Ipsam etiam designas alteri? Steph. Videbis. Tristes adhuc egi dies: hodie finis maeroris erit. Anast. Imo! in extremum maerorem pátriám agis. Stepi. Perge, coronam infer. Scena 3. Anastasius, Vencellinus, Ottó, Bátor Anast. Profecto quid jam mihi faciendum sit, pláne ignoro Vencelline. Vencell. Recede paulisper: nam utrique horum gravis est praesentia tua. Otto. Coronam Regiam Roma detulisti praesul: sed magnó Ungariae malo. Timete Caesarem. Anast. Legate! Caesarem non metuo: aliud angit. Bát. Nempe, nos injicimus metum, qvos ad avitam religionem deserendam adigit Stephanus? fac, sinat nos liberos esse; fideles habebit: nec erit, cur Caesaris invidiam pertimescat. Otto. Gravis jactantia! Bátor, cum Caesaré, an pro Stephano pugnetis? parum interest nostra. Infestus exercitus in finibus vigilat, inundaturus Ungariam prius, quam de obice cogitetis, qvem opponatis torrenti. Sed legati officio fungeris male, dum svavibus promissis religionis libertatém obtinere contendis. Metu, vir bone, Metu Stephanus impelletur fortius. Arma si nobis jungitis; intus et foris bello opressus, velit nolit, in vestram ibit sententiam. Anast. Superi boni! audione legatum Christianum loqvi? Otto. Pro Caesaré meo loquor. Anast. Nempe cum injuria DEI tui legationis bene obitae laudem captas. Qvibus id efficias módis, honestis an impijs? parum es [6b] anxius, velut si unus tibi DEUS sit Caesar tuus, alium habeas timendum neminem. Otto. Sic revereris personam, qvam sustineo? Anast. Qvam infamas; indignus, qvem jura gentium tueantur. Legate! cave, in potestate es: in aula Stephani adversus Religionem non peccatur impune. Otto. Simus amici Praesul. Fervor loqventem abripuit. Hoc age tamen si pátriám amas; ne Stephanus imponere sibi Coronam properet. Differat modo, obtineri potest consensus Caesaris. Ana. Qvid futurum sit? haec docebit dies. Bát. Et qvid sperandum est mihi? Ana. Interroga Principem. Me alia vocant /abit pro corona/. Ven. Dixi. Anastasij severitas, suspiria Principis, redditus aulae splendor pristinus, loqvuntur aenigma aliquod, cui non sufficit qvivis Oedipus. Otto. Me, qvid agatur scire necesse est. Ven. Ingredior. /intrat ad regem/. Otto. Mihi spem omnem, qvam Emerici mors fecerat, Anastasij et Coronae adventus sustulit. Infecta re, ad Caesarem reverti cogar infelix! Bát. Nec mihi spei qvidquam superesse videó. Nam