H. Hubert Gabriella: A régi magyar gyülekezeti ének (Budapest, 2004)

Függelék

In Oriente sacri caetus inde ab initio cantum receperunt, quod ex Plinij testimonio in Epistola quadam ad Traianum Imperatorem facilé cognosci potest, vbi scribit Christianos consueuisse hymnos antelucanos Christo suo canere. Fuit autem Ioan(nes) Euangelista vsq(ue) ad Traiani tempóra superstes. Quare si quis dixerit vel Apostolorum tempore cantum fuisse in sacris caetibus ä vero no(n) errabit. Et Occidentales Ecclesiae canendi morem, licet seriüs, receperunt. Id enim tempore Ambrosij contigisse Augustinus lib. 9. Confeßionum, testatur. Quis mod(us) in Musica Ne in Musica pietatis & cultus diuini Ecclesiastica retineri debeat. vis ponatur. Ne meritum ac remißio peccatorum ibi collocetur. Nam Presbyteros ac Monachos permultos videas, qui Deum se inde arbitrantur pulcré promeruisse, quöd Psalmos quam plurimos cecinerint. Ne sie indulgeatur cantibus in Ecclesia, vt pra;dicationi verbi Dei nullus propemodu(m) relinquatur locus. Vide dist. 92. ca. Cantantes. Ne in templis quaeuis promiscué canantur, sed illa tantüm, quae diuinis literis contine(n)tur, aut quae inde iustis conclusionibus eliciuntur, & cum verbo Dei consentiunt. Si in canendo vox parum flectatur, ita vt potius ad modum recitantis, quam canentis accedat. Is erat mos etiam Ecclesiae Alexandrinae sub Athanasio, quem morem Augustinus vehementer ->->9 probauit," licet Musicam etiam Ambrosianam non improbet. 22

9 Hiányzik az elválasztójel: „pro bauit". 374